გემაპაქსანი / gemapaqsani / GEMAPAXANE

წამლის ფორმა: საინექციო ხსნარი კანქვეშა ინექსიისათვის.
შემადგენლობა: თითოეული მზა შპრიცი შეიცავს: ნატრიუმის ენოქსაპარინი  0,2 მგ; 0.4მგ ; 0,6მგ 
აღწერა: სუფთა, უფერო ხსნარი. 
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი : პირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
გემაპაქსანი სწრაფად და სრულიად შეიწოვება კანქვეშა ინექციის შეყვანის შემდეგ. მაქსიმალური პლაზმური ანტი-Xa მოქმედება მიიღწევა ინექციიდან 1-4 საათში.ანტი- Xa მოქმედება მიმდინარეობს სისხლძარღვთა კუპეებში და ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდია 4-5 საათი. ანტი- Xa მოქმედება პლაზმში შეინიშნება 24 საათის მანძილზე. ინტრავენური ბოლუსური შეყვანა ყოველ 12 საათში ერთხელ ქმნიდა პიკურ ანტი-ფაქტორ Xa დონეებს და საშუალო ექსპოზიცია შეადგენდა 90% წონასწორულ მდგომარეობაში. წონასწორულ მდგომარეობაში შეინიშნებოდა ხაზოვანი კავშირი ანტი- Xa პლაზმურ კლირენსსა და კრეატინინის კლირენსს შორის, რაც მიუთითებს გემაპაქსანის შემცირებულ კლირენსზე პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით. ენოქსაპარინი არ გადის პლაცენტარულ ბარიერს ორსულობის მეორე ტრიმესტრში.
მეტაბოლიზმი: ღვიძლისმიერი მეტაბოლიზმი დესულფირებით და დეპოლიმერიზაციით ასევე ხელს უწყობს ელიმინაციას. 
ელიმინაცია: ელიმინაციის ნახევრაგამოყოფის პერიოდი შეიძლება გახანგრძლივდეს ხანდაზმულ პაციენტებში, თუმცა არ არის საჭირო დოზის კორექცია. 
ფარმაკოდინამიკა: ენოქსაპარინი არის დაბალმოლეკულური ჰეპარინი საშუალო მოლეკულური წონით დაახლოებით 4500 დალტონი. პრეპარატის ნივთიერება არის ნატრიუმის მარილი. ნატრიუმის ენოქსაპარინი ხასიათდება თრომბოპროფილაქტიკურიდან ანტიკოაგულანტურ მოქმედებამდე მაღალი წილით, ვიდრე არაფრაქცირებული ჰეპარინი. რეკომენდებული დოზების მიღებისას იგი მნიშვნელოვნად არ მოქმედებს თრომბოციტების აგრეგაციაზე, თრომბოციტების ფიბრინოგენთან კავშირზე ან სისხლის გლობალური შედედების ტესტზე, როგორიცაა APTT და პროთრომბინის დრო. ენოქსაპარინი უკავშირდება ანტი-თრომბინ III და იწვევს კოაგულაციის ფაქტორების IIa და Xa ინჰიბირებას. 

გამოყენების ჩვენებები:
ვენური წარმოშობის თრომბოემბოლიური დარღვევების პროფილაქტიკა, განსაკუთრებით, ასოცირებული ორთოპედიულ ან ზოგადქირურგიულთან. 
ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა მძიმე დაავადების გამო წოლით რეჟიმზე მყოფ პაციენტებში.
ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა ღრმა ვენური თრომბოზით გამოხატული, ფილტვის ემბოლია ან ორივე ერთად.
არასტაბილური სტენოკარდიის და პათოლოგიური Q კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა ასპირინთან ერთად. 
მწვავე მიოკარდიუმის ინფარქტის ST-სეგმენტის მომატების (STEMI) მკურნალობა, მათ შორის პაციენტებში, რომელთა სამადიცინო მართვაზე ყოფნა ან შემდგომი კანქვეშა კორონარული ინტერვენციაა საჭირო თრომბოლიზურ პრეპარატებთან ერთად (ფიბრინული ან არაფიბრინული). 
ჰემოდიალიზის დროს თრომბის წარმოქმნის პრევენცია ექსტრაკორპორალურ 

დოზირება და მიღების წესი
გამოიყენება კანქვეშა ინექციის სახით. 
ინტრავასკულარულად ჰემოდიალიზის დროს. არ გამოიყენოთ ინტრამუსკულარულად. 
პაციენტებში ვენური თრომბოემბოლიის დაბალი ან საშუალო რისკით რეკომენდებული დოზაა 20მგ (2000 სე) ერთხელ დღეში კანქვეშა ინექციის სახით 7-10 დღის მანძილზე, ან ვიდრე არ ალაგდება თრომბოემბოლიის რისკი. 
პაციენტებში, რომელთაც ჩაუტარდათ ქირურგიული ოპერაცია, საწყისი დოზის მიღება უნდა მოხდეს 2 საათით ადრე ოპერაციამდე. 
მაღალი რისკ-ჯგუფის პაციენტებში, როგორიცაა ორთოპედიული ქირურგია, დოზა შეადგენს 40მგ (4,000 სე) დღეში კანქვეშა ინექციის სახით საწყის ეტაპზე ოპერაციამდე 12 საათით ადრე. 
ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა პაციენტებში: გემაპაქსანის  რეკომენდებული დოზაა 40მგ (4,000 სე) დღეში ერთხელ კანქვეშა ინექციის სახით. 
გემაპაქსანი ინიშნება მინიმუმ 6 დღის მანძილზე და გრძელდება მოძრაობის სრულ აღდგენამდე, მაქსიმუმ 14 დღის მანძილზე.
ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა: გემაპაქსანის გამოყენება ხდება კანქვეშა ინექციის სახით ერთჯერადად დღეში 1.5მგ/კგ (150 სე/კგ). გემაპაქსანის თერაპია ინიშნება 5 დღის მანძილზე და ადექვატური პერორალური ანტიკოაგულანტების დანიშვნამდე.
არასტაბილური სტენოკარდიის და პათოლოგიური Q კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა: რეკომენდებული დოზაა 1მგ/კგ გემაპაქსანი ყოველ 12 საათში ერთხელ კანქვეშა ინექციის სახით, პერორალურ ასპირინთან ერთად (100 – 325მგ დღეში ერთხელ). მსგავს პაციენტებში გემაპაქსანით მკურნალობა ინიშნება მინიმუმ 2 დღის მანძილზე და გრძელდება კლინიკურ სტაბილურობამდე. მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 2-8 დღეს.
მწვავე მიოკარდიუმის ინფარქტის ST-სეგმენტის მომატების მკურნალობა: გემაპაქსანის რეკომენედბული დოზაა ერთჯერადად ინტრავენური ბოლუსური ინექცია 30მგ + 1მგ/კგ კანქვეშა დოზა, რომლის შემდეგაც კეთდება 1მგ/კგ კანქვეშ, ყოველ 12 საათში ერთხელ (მაქსიმუმ 100მგ პირველი ორი დოზისთვის მხოლოდ, შემდეგ კი 1მგ/კგ დანარჩენი დოზებისთვის). 
თრომბოლიზურ (ფიბრინული ან არაფიბრინული) საშუალებებთან ერთად გამოყენებისას გემაპაქსანის მიღება უნდა მოხდეს ფიბრინოლიზურ თერაპიამდე 15 წუთით ადრე ან 30 წუთის შემდეგ. აუცილებელია აცეტილსალიცილის მჟავას მიღება მაშინვე, როგორც კი მოხდება მწვავე მიოკარდიუმის ინფარქტის ST-სეგმენტის მომატების დადგენა და შენარჩუნდეს (75-325მგ დღეში ერთხელ) თუ არ არის უკუნაჩვენები
გემაპაქსანით მკურნალობის ხანგრძლივობაა 8 დღე ან საავადმყოფოდან გამოწერამდე. პაციენტებში, რომელთა მართვაც ხდება კანქვეშა კორონარული ჩარევით: იმ შემთხვევაში, თუ ნატრიუმის ენოქსაპარინის ბოლო კანქვეშა შეყვანა მოხდა 8 საათით ადრე ბალონურ კათეტერიზაციამდე, არ არის საჭირო დამატებითი დოზები. ხოლო თუ ბოლო კანქვეშა შეყვანა მოხდა ბალონურ კათეტერიზაციამდე 8 საათზე გვიან, უნდა მოხდეს ინტრავენური ბოლუსური 0.2-0,4 მგ/კგ ნატრიუმის ენოქსაპარინის შეყვანა. 
ექტსტრაკორპორალური თრომბის ფორმირების პრევენცია ჰემოდიალიზის დროს: უნდა მოხდეს 1მგ/კგ (100 სე/კგ) დოზის შეყვანა არტერიულ ხაზში დიალიზის სეანსამდე, როგორც წესი, შესაბამისია 4 სათიანი სეანსისთვის. უფრო ხანგრძლივი დიალიზის დროს ფიბრინული რგოლების აღმოჩენისას, უნდა დაინიშნოს შემდგომი 0.5-1მგ/კგ (50 -100სე/კგ) დოზის შეყვანა. პაციენტებში ჰემორაგიის მაღალი რისკის დროს, დოზა უნდა შემცირდეს 0.5მგ/კგ-მდე (50 სე/კგ) სისხლძარღვებში ორმაგი შეღწევისას ან 0.75 მგ/კგ (75 სე/კგ) სისხლძარღვებში ერთჯერადი შეღწევისას.
ხანდაზმულები: მწვავე მიოკარდიუმის ინფარქტის ST-სეგმენტის მომატების მკურნალობისთვის ≥75 წლის ხანდაზმულებში, დაუშვებელია საწყისი ინტრავენური ბოლუსური შეყვანა. საწყისი დოზაა 0.75მგ/კგ კანქვეშა ინექცია, ყოველ 12 საათში ერთხელ (მაქსიმუმ 75 მგ პირველი ორი დოზისთვის, შემდეგ კი 0.75მგ/კგ დანარჩენი დოზებისთვის). სხვა ჩვენებების შემთხვევაში, ხანდაზმულებში არ არის საჭირო დოზია კორექცია, თუ ადგილი არ აქვს თირკმლის უკმარისობას. 
ბავშვები : გემაპაქსანი არ არის რეკოემნდებული, რადგან არ დადგენილა დოზა. სხეულის წონა: არ არის დოზის კორექცია რეკომენდებული ჭარბი ან მცირე წონის დროს. 
თირკმლის მწვავე უკმარისობა:  საჭიროა დოზის კორექცია პაციენტებში თირკმლის მწვავე უკმარისობის დროს