ოკულუსი / okulusi / OCULUS

კლინიკურ-ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

გლაუკომის სამკურნალო პრეპარატები კომბინირებული პრეპარატი, კარბოანჰიდრაზას ინჰიბიტორი, ბეტა ბლოკატორი.

ათქ კლასიფიკაციის კოდი:

S01ED51

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

თვალის წვეთები: 5მლ ხსნარი შეფუთულია გამჭვირვალე დაბალი სიმკვრივის პოლიეთილენის ბოთლში საწვეთურით და ხრახნიანი პოლიპროპილენის თავსახურით უსაფრთხოების რგოლით.

1 მლ შეიცავს:

დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდი ........ 22.26 მგ ( დორზოლამიდი 20 მგ) 

თიმოლოლის მალეტი ................6.83 (თიმოლოლი 5მგ) 

დამხმარე ნივთიერებები:

ბენზალკონიუმის ქლორიდი. ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, ნატრიუმის ციტრატის დიჰიდრატი, მანიტოლი.

 

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფარმაკოდინამიკური თვისებებები:

ოკულუსი შეიცავს ორ აქტიურ ნივთიერებას, დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდს და თიმოლოლის მალეატს. ორივე აქტიური ნივთიერება ამცირებს მომატებულ თვალშიდა წნევას თვალშიდა სითხის სეკრეციის შემცირებით; თუმცა, ისინი ავლენენ ეფექტს სხვადასხვა მოქმედების მექანიზმით.

დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდი არის კაბოანჰიდრაზა II ძლიერი ინჰიბიტორი. კარბოანჰიდრაზას ინჰიბირება თვალის ცილიარულ სხეულში ამცირებს თვალშიდა სითხის სეკრეციას, სავარაუდოდ, ბიკარბონატების იონების ფორმირების შენელებით, ამგვარად იწვევს ნატრიუმის და სითხის ტრანსპორტის შემცირებას. თიმოლოლის მალეატი არის არასელექტიური ბეტა-ადრენერგიული რეცეპტორების ბლოკატორი. თიმოლოლის მალეატის მოქმედების ზუსტი მექანიზმი თვალშიდა წნევის შემცირებაში არ დადგენილა; თუმცა, ფლუორესცენციის და ტომოგრაფიის კვლევებში ჩანს რომ უპირატესი მოქმედება შეიძლება უკავშირდებოდეს თვალშიდა სითხის შემცირებულ ფორმირებას. ზოგიერთ კვლევაში შიენიშნებოდა სითხის გადინების ოდნავ შემცირება. ამ ორი ნივთიერების ერთობლივი ეფექტი იწვევს თვალშიდა წნევის დამატებით შემცირებას ცალკე გამოყენებულ თითოეულ კომპონენტთან შედარებით. 

ოკულუსის ადგილობრივი გამოყენების შემდეგ, მომატებული თვალშიდა წნევა, მცირდება იმისგან დამოუკიდებლად, დაკავშირებულია თუ არა ის გლაუკომასთან. თვალშიდა წნევის გაზრდა წარმოადგენს ძირითად რისკ-ფაქტორს მხედველობის ნერვის დაზიანების პათოგენეზში და მხედველობის არის გლაუკომატოზურ დაკარგვაში. ეს სამკურნალო პრეპარატი აქვეითებს თვალშიდა წნევას მიოტური პრეპარატებისთვის დამახასიათებელი გვერდითი ეფექტების გარეშე, ისეთები როგორიცაა ნიქტალოპია, აკომოდაციური სპაზმი და გუგების შევიწროება.

 

ფარმაკოკინეტიკური თვისებები:

დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდი

აბსორბცია:

კარბოანჰიდრაზის პერორალური ინჰიბიტორებისაგან განსხვავებით, დორზოლამიდის ადგილობრივი გამოყენება საშუალებას აძლევს აქტიურ ნივთიერებას ზემოქმედება მოახდინოს უშუალოდ თვალებზე არსებითად უფრო დაბალი დოზებით და შესაბამისად, მცირე სისტემური ზემოქმედებით. კლინიკურ გამოკვლევებში ეს იწვევდა თვალშიდა წნევის დაქვეითებას მჟავა-ტუტოვანი ბალანსის დარღვევის გარეშე ან ელექტროლიტების მაჩვენებლების ცვლილების გარეშე, რაც დამახასიათებელია კარბოანჰიდრაზის პერორალური ინჰიბიტორებისათვის.

დისტრიბუცია:

ადგილობრივი გამოყენებისას, დორზოლამიდი ხვდება სისტემურ სისხლის მიმოქცევაში. კარბოანჰიდრაზას სისტემური ინჰიბირების პოტენციალის შესაფასებლად ადგილობრივი შეყვანის შემდეგ ზომავდნენ მოქმედი ნივთიერების და მეტაბოლიტის კონცენტრაციას ერითროციტებში და პლაზმაში, ასევე ინჰიბირებულ კარბოანჰიდრაზას ერითროციტებში. ხანგრძლივი გამოყენებისას, დორზოლამიდი გროვდება ერითროციტებში კარბოანჰიდრაზა II-თან (ჩA-II) არჩევითი დაკავშირების შედეგად, იმ დროს როდესაც პლაზმაში ნარჩუნდება თავისუფალი მოქმედი ნივთიერების საკმაოდ დაბალი კონცენტრაცია. საწყისი აქტიური ნივთიერება წარმოქმნის ერთიან მეტაბოლიტს N-დეზეტილს, რომელიც აინჰიბირებს ჩA-II-ს ნაკლებ ეფექტურად, ვიდრე საწყისი აქტიური ნივთიერება, მაგრამ ასევე აინჰიბირებს უფრო ნაკლებად აქტიურ იზოფერმენტს (ჩA-I). მეტაბოლიტი ასევე გროვდება ერითროციტებში, სადაც ის უკავშირდება ძირითადად ჩA-I. დორზოლამიდი ზომიერად უკავშირდება პლაზმის ცილებს (დაახლოებით 33%). დორზოლამიდი უმთავრესად გამოიყოფა შარდთან ერთად ცვლილებების გარეშე, მეტაბოლიტი ასევე გამოიყოფა შარდთან ერთად. პრეპარატის გამოყენების დასრულების შემდეგ დორზოლამიდი გამოირეცხება ერითროციტებიდან არაწრფივად, რაც იწვევს საწყის ეტაპზე მოქმედი ნივთიერების კონცენტრაციის სწრაფ დაქვეითებას, ხოლო შემდეგ გამოყოფის უფრო ნელ ფაზას 4 თვიანი ნახევარდაშლის პერიოდით.

როდესაც ხანგრძლივი ადგილობრივი ოფთალმოლოგიური გამოყენების შემდეგ დორზოლამიდი შეჰყავდათ პარალელურად სისტემური ზემოქმედების მაქსიმალური იმიტაციისათვის, სტაციონარული მდგომარეობა მიიღწეოდა 13 კვირის განმავლობაში. სტაციონარულ მდგომარეობაში პლაზმაში პრაქტიკულად არ არსებობდა თავისუფალი მოქმედი ნივთიერება ან მეტაბოლიტი, ჩA ინჰიბირება ერითროციტებში იყო მოსალოდნელზე ნაკლები, რაც საჭიროა თირკმლების ან სუნთქვის ფუნქციაზე ფარმაკოლოგიური ზემოქმედებისათვის. ანალოგიური ფარმაკოკინეტიკური შედეგები შეიმჩნეოდა  დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდის ადგილობრივად ხანგრძლივი გამოყენების შემდეგ. მიუხედავად ამისა, ზოგიერთ ხანდაზმულ პაციენტს რომლებსაც ჰქონდათ თირკმლის უკმარისობა (კრეატინინის დადგენილი კლირენსი 30-60 მლ/წთ) აღენიშნებოდათ მეტაბოლიტების უფრო მაღალი კონცენტრაციები ერითროციტებში, მაგრამ არავითარი მნიშვნელოვანი განსხვავება კარბოანჰიდრაზას ინჰიბირებაში და არავითარი კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისტემური გვერდითი მოქმედება არ იყო ამასთან პირდაპირ დაკავშირებული.

თიმოლოლის მალეატი

აბსორბცია:

თიმოლოლის კონცენტრაცია პლაზმაში შეისწავლებოდა 6 პაციენტში 0,5% თიმოლოლის მალეატის თვალის წვეთების ადგილობრივი გამოყენებისას დღეში ორჯერ. პლაზმაში საშუალო პიკური კონცენტრაცია, დილის გამოყენების შემდეგ, შეადგენდა 0,46 ნგ/მლ, ხოლო დღისით გამოყენების შემდეგ, შეადგენდა 0,35 ნგ/მლ.

დისტრიბუცია:

თიმოლოლს ახასიათებს პლაზმურ ცილებთან დაბალი შეკავშირება და გამოიყოფა პლაცენტაში და დედის რძეში. პლაზმური ნახევარგამოყოფის პერიოდია 4 სთ.

მეტაბოლიზმი:

თიმოლოლი ძლიერ მეტაბოლიზდება ღვიძლში.

ელიმინაცია:

მეტაბოლიტები გამოიყოფა შარდში უცვლელი თიმოლოლის გარეშე. თიმოლოლის გამოყოფა ჰემოდიალიზით შეუძლებელია. 

ჩვენებები:

ოკულუსი ინიშნება მომატებული თვალშიდა წნევის (IOP) სამკურნალოდ პაციენტებში თვალის ჰიპერტენზიით, ღიაკუთხოვანი გლაუკომით, ფსევდოექსფოლიაციური გლაუკომას ან სხვა მეორადი ღიაკუთხოვანი გლაუკომას დროს, როდესაც შესაფერისია კომბინირებული მკურნალობა.

 

უკუჩვენებები:

ოკულუსი უკუნაჩვენებია:

• პაციენტებში სასუნთქი გზების რეაქტიული დაავადებით, ბრონქული ასთმით ან ბრონქული ასთმის ისტორიით ან ფილტვის მწვავე ქრონიკული  დაავადებით.

• პაციენტებში სინუსური ბრადიკარდიით, სინუსური სინდრომით, სინოატრიალური ბლოკადით, მეორე ან მესამე ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადით, გულის უკმარისობით, კარდიოგენული შოკით.

• თირკმლის მწვავე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ) ან ჰიპერქლორემიული აციდოზით.

• პაციენტებში ჰიპერმგრნძნობელობით მოცემული პროდუქტის რომელიმე კომპონენტის მიმართ.

ზემოთ მოცემული დაფუძნებულია კომპონენტებზე და არ ეკუთვნის მხოლოდ კომბინაციას.

განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები:

სხვა ადგილობრივად გამოყენებული საშუალებების მსგავსად, მოცემული პრეპარატი სისტემურად შეიწოვება, თიმოლოლი არის ბეტა-ბლოკატორი. ამიტომ, არასასურველი რეაქციები, მათ შორის პრინცმეტალის სტენოკარდიის გაუარესება, მწვავე პერიფერიული და ცენტრალური სისხლის მომოქცევის დარღვევების გაუარესება და ჰიპოტენზია, რომელიც შეინიშნებოდა ბეტა-ბლოკატორების სისტემური გამოყენების შემდეგ, ასევე შეიძლება განვითარდეს ადგილობრივი გამოყენების შემდეგ.

კარდიოლოგიური დარღვევევი

გულის უკმარისობა ადექვატურად უნდა გაკონტროლდეს ოკულუსის მკურნალობის დაწყებამდე, თიმოლოლის მალეატის შემცველობის გამო. გულ-სისხლძარღვთა დაავადების ისტორიის მქონე პაციენტებში, მათ შორის გულის უკმარისობით, უნდა მოხდეს მონიტორინგი მოცემული დარღვევების სიმპტომებზე და შემოწმდეს მათი გულის ცემა (მაგ. კორონარული დაავადება, პრინცმეტალის სტენოკარდია, გულის უკმარისობა).

ბეტა-ბლოკატორების მიღება უნდა მოხდეს სიფრთხილით პაციენტებში პირველი ხარისხის გულის ბლოკადით, მისი უარყოფითი ეფექტის გამო გამტარობის დროზე.

სასუნთქი გზების და გულის მხრივ რეაქციები, მათ შორის სიკვდილი ასთმიან პაციენტებში  ბრონქოსპაზმის და გულის უკმარისობის გამო, თუმცა იშვიათად, შეინიშნებოდა თიმოლოლის მალეატის მიღების შემდეგ. 

ოკულუსი სიფრთხილით უნდა გამოიყენოთ პაციენტებში ფილტვის მსუბუქი-ზომიერი ქრონიკული ობსტრუქციული  დაავადებით (ჩOPD) და  მხოლოდ მაშინ, თუ პოტენციური სარგებელი აჭარბებს პოტენციურ რისკს.

დარღვევები სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან

პაციენტებში მწვავე პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევებით (მაგ. რეინოს დაავადება ან რეინოს სინდრომი), მკურნალობა უნდა განხორციელდეს სიფრთხილით.

ჰიპოგლიკემიური სიმპტომების შენიღბვა შაქრიანი დიაბეტის დროს

ბეტა-ბლოკატორების მიღება უნდა მოხდეს სიფრთხილით პაციენტებში სპონტანური ჰიპოგლიკემიით ან დიაბეტიან პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ინსულინს ან პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებს. ბეტა-ბლოკატორებმა შეიძლება შენიღბონ მწვავე ჰიპოგლიკემიის ნიშნები და სიმპტომები.

თირეოტოქსიკოზის შენიღბვა

ბეტა- ბლოკატორებმა შეიძლება შენიღბონ ჰიპერთირეოზის სიმპტომები (მაგ. ტაქიკარდია). პაციენტებში საეჭვო თირეოტოქსიკოზით უნდა შემოწმდეს ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქცია ბეტა-ბლოკატორების მიღების უეცარი შეწყვეტის შემდეგ.

ქირურგიული ანესთეზია

პრეოპერაციულად ბეტა-ბლოკატორების მიღების შეწყვეტა არ არის სასურველი. ოპერაციის დროს აუცილებლობისას, ბეტა-ბლოკატორების ეფექტების კორექტირება შეიძლება ადრენერგიული აგონისტების ადექვატური დოზებით. ანესთეზიოლოგები ინფორმირებულნი უნდა იყვნენ პაციენტის მიერ თიმოლოლის მიღების შესახებ. 

იმუნოლოგია და ჰიპერმგრძნობელობა

სხვა ადგილობრივად გამოყენებული ოფთალმოლოგიური საშუალებების მსგავსად, მოცემული პრეპარატი შეიწოვება სისტემურად. დორზოლამიდი არის სულფონამიდი. ამიტომ, მისი ადგილობრივი გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს სულფონამიდების სისტემური გამოყენების მსგავსი არასასურველი ეფექტები (როგორიცაა სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი). თუ განვითარდება ჰიპერმგრძნობელობის სერიოზული რეაქციების ნიშნები, პრეპარატის გამოყენება უნდა შეწყდეს.

ადგილობრივი ეფექტები თვალზე, რაც მსგავსია დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდის თვალის წვეთების მიღებისას განვითარებულის, შეინიშნებოდა დორზოლამიდის ჰიდროლქორიდის-თიმოლოლის მალეატის თვალის წვეთების გამოყენებისას. ასეთი რეაქციების განვითარების შემთხვევაში ოკულუსის მიღების შეწყვეტაა საჭირო.

ბეტა-ბლოკატორების მიღებისას, ატოპიის ან მწვავე ანაფილაქტიური რეაქციების ისტორიის მქონე პაციენტები სხვადასხვა ალერგენების მიმართ, შეიძლება მეტად მგრძნობიარენი იყვნენ ასეთი ალერგენებით შემთხვევითი, დიაგნოსტიკური ან თერაპიული განმეორებითი გამოკვლევების მიმართ. ასეთ პაციენტებს შეიძლება არ ჰქონდეთ პასუხი  ადრენალინის ჩვეულებრივი დოზის მიმართ ანაფილაქტიური რეაქციების მკურნალობისას.

თანმხლები პრეპარატები

შემდეგი სახის თანმხლების პრეპარატები არ არის რეკომენდებული:

• დორზოლამიდი და პერორალური კარბოანჰიდრაზას ინჰიბიტორები.

• ადგილობრივი ბეტა-ბლოკატორები.

• თვალშიდა წნევაზე ეფექტი ან ცნობლი ეფექტები სისტემური ბეტა-ბლოკატორებით შეიძლება გაძლიერდეს თიმოლოლის მიღებისას პაციენტებში, რომლებიც უკვე იღებენ სისტემურ ბეტა-ბლოკატორებს.

მკურნალობის შეწყვეტა

გულის კორონარული უკმარისობისას, სისტემური ბეტა-ბლოკატორების მსგავსად, ოფთალმოლოგიური თიმოლოლის შეწყვეტის შემთხვევაში მკურნალობა თანდათანობით უნდა შეწყდეს.

ბეტა-ბლოკატორებით მკურნალობამ შეიძლება გააძლიეროს მიასთენიის სიმპტომები.

კარბოანჰიდრაზას ინჰიბიტორების სხვა ეფექტები

პერორალური კარბოანჰიდრაზას ინჰიბიტორებით მკურნალობა ასოცირდება უროლითიაზთან მჟავა-ტუტოვანი წონასწორობის დარღვევის შედეგად, განსაკუთრებით პაციენტებში თირკმლის კენჭოვანი დაავადებით. მიუხედავად იმისა რომ არ შეინიშნებოდა მჟავა-ტუტოვანი წონასწორობის დარღვევა დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდი-თიმოლოლის მალეატის თვალის წვეთების მიღებისას, უროლითიაზი იშვიათად მაინც შეინიშნებოდა. ვინაიდან ოკულუსი შეიცავს ადგილობრივ კარბოანჰიდრაზას ინჰიბიტორს, რომელიც სისტემურად შეიწოვება, თირკმლის კენჭოვანი დაავადების ისტორიის მქონე პაციენტებში შესაძლებელია უროლითიაზის რისკის მომატება ოკულუსის გამოყენებისას.

სხვა

მწვავე დახურულკუთხიანი გლაუკომის მქონე პაციენტების მკურნალობა მოითხოვს თერაპიულ ჩარევას ადგილობრივი ჰიპოტენზიური საშუალებების დამატებით. ეს სამკურნალო პრეპარატი არ ყოფილა შესწავლილი მწვავე დახურულკუთხოვანი გლაუკომის მქონე პაციენტების შემთხვევაში.

იყო შეტყობინებები რქოვანას შეშუპების და რქოვანას შეუქცევადი დეკომპენსაციის შესახებ დორზოლამიდის გამოყენებისას პაციენტებში, რომლებსაც ადრე ჰქონდათ რქოვანას ქრონიკული დეფექტები ან/და რომელთაც ჩაუტარდათ თვალშიდა ოპერაცია. ასეთი ჯგუფის პაციენტებში პრეპარატის დანიშვნისას დაცული უნდა იქნას სიფრთხილის ზომები.

იყო შეტყობინებები სისხლძარღვოვანი გარსის აშრევებაზე პრეპარატების წყლის ხსნარების გამოყენების შემთხვევაში, რომლებიც აქვეითებენ თვალშიდა სითხის გამომუშავებას (მაგალითად, თიმოლოლი, აცეტაზოლამიდი) ფილტრაციული ქირურგიის შემდეგ.

სხვა ანტიგლაუკომური პრეპარატების გამოყენების მსგავსად, ზოგიერთ პაციენტს ხანგრძლივი მკურნალობის შემდგომ აღენიშნებოდა თიმოლოლის მალეატის ოფთალმოლოგიური ფორმისადმი პასუხის დაქვეითება. თუმცა კლინიკური კვლევებისას, რომლებშიც მონაწილეობდა 164 პაციენტი, სულ მცირე 3 წლის განმავლობაში, პირველადი სტაბილიზაციის შემდეგ თვალის საშუალო შიდა წნევის მნიშვნელობის არსებითი ცვლილება არ აღინიშნებოდა.

ოფთალმოლოგიურმა ბეტა-ბლოკატორებმა შეიძლება გამოიწვიოს თვალის სიმშრალე. სიფრთხილით უნდა მოხდეს რქოვანას დაზიანების მქონე პაციენტების მკურნალობა.

ურთიერთქმედება ბიოლოგიურ ტესტებთან

დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდი-თიმოლოლის მალეატის თვალის წვეთები არ ასოცირდებოდა  ელექტროლიტების მნიშვნელოვან დარღვევასთან.

 

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება::

პრეპარატების სპეციფიური ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა ოკულუსით.

კლინიკურ კვლევებში, დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდი-თიმოლოლის მალეატის თვალის წვეთები გამოიყენებოდა შემდეგი სახის სისტემურ პრეპარატებთან ერთად ურთიერთქმედების გარეშე: აგფ-ინჰიბიტორები, კალციუმის არხების ბლოკატორები, შარდმდენები, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები, მათ შორის ასპირინი და ჰორმონები (მაგ. ესტროგენი, ინსულინი, თიროქსინი).

თუმცა არსებობს ადიტიური ეფექტის და ჰიპოტენზიის და/ან გამოხატული ბრადიკარდიის პოტენციალი, თიმოლოლის მალეატის ოფთალმოლოგიური ხსნარის მიღებისას, პერორალურ კალციუმის არხების ბლოკატორებთან, კატექოლამინის გამომყვან პრეპარტებთან ან ბეტა ადრენო მაბლოკირებელ საშუალებებთან, ანტიარითმიულ საშუალებებთან (მათ შორის ამიოდარონი), დიგიტალისის გლიკოზიდებთან, პარასიმპათომიმეტურ საშუალებებთან, ნარკოტიკებთან და მონოამინოქსიდაზას (მაო) ინჰიბიტორებთან.

ბეტა-ბლოკატორების გაძლიერებული სისტემური ეფექტები (მაგ. გულის შემცირებული ცემა, დეპრესია) შეინიშნებოდა ჩYP2D6 ინჰიბიტორებთან და თიმოლოლთან ერთად მიღებისას (მაგ. შშღIს).

ცალკე მიღებისას, ოკულუსს აქვს მცირე ან საერთოდ არ აქვს ეფექტი გუგის ზომაზე. თიმოლოლის მალეატის ოფთალმოლოგიური ხსნარის და ეპინეფრინის (ადრენალინი) გამოყენებისას იშვიათად შეინიშნებოდა  მიდრიაზი.

ბეტა-ბლოკატორებმა შეიძლება გაზარდოს ანტიდიაბეტური საშუალებების ჰიპოგლიკემიური ეფექტი.

პერორალურმა ბეტა-ბლოკატორებმა შეიძლება გაამწვავონ მოხსნის ჰიპერტენზია, რაც ვითარდებოდა კლონიდინის მოხსნის შედეგად.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ზოგადი რეკომენდაცია

ორსულობის კატეგორია: ჩ

ორსულობა

ოკულუსი არ გამოიყენება ორსულობის დროს.

დორზოლამიდი

არ არსებობს ორსულობის დროს პრეპარატის გამოყენების  ადექვატური კლინიკური მონაცემები. კურდღლებში დორზოლამიდი იწვევდა ტერატოგენულ ეფექტს დოზებისას, რომლებიც ტოქსიკური იყო ფეხმძიმე მდედრებისათვის.

თიმოლოლი

კარგად კონტროლირებულ ეპიდემიოლოგიურ კვლევებს სისტემური ბეტა-ბლოკატორებით არ გამოუვლენია ტერატოგენული ეფექტები; თუმცა ზოგიერთი ფარმაკოლოგიური ეფექტი, როგორიცაა ბრადიკარდია, შეინიშნებოდა ნაყოფში და ახალშობილებში, თუ ოკულუსი მიიღება ორსულობის დროს მშობიარობამდე, ახალშობილების მონიტორინგი აუცილებელია სიცოცხლის პირველი რამოდენიმე დღის განმავლობაში. 

 

ლაქტაცია

უცნობია დორზოლამიდი გამოიყოფა თუ არა დედის რძეში. დორზოლამიდის მიღებისას წონის შემცირებული მომატება შეინიშნებოდა  ვირთხების ნაშიერებში. თიმოლოლი გადადის დედის რძეში. ოკულუსით მკურნალობისას ლაქტაცია არ არის რეკომენდებული.

რეპროდუქციის უნარი/ფერტილობა

ვირთხებში  ჩატარებულ რეპროდუქციის და ფერტილობის კვლევებში, თიმოლოლის მალეატით და დორზოლამიდის ჰიდროქსიდით, არ გამოვლინდა არასასურველი ეფექტები მამრების და მდედრების ფერტილობაზე, ადამიანებისთვის რეკომენდებულ ოფთალმოლოგიურ დოზებზე დაახლოებით 100-ჯერ მაღალი სისტემური ექსპოზიციისას.

ეფექტები ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის უნარზე:

არ ჩატარებულა კვლევები ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის უნარზე ეფექტების შესახებ. შესაძლო გვერდითმა ეფექტმა, როგორიცაა მხედველობის ბუნდოვანება, შეიძლება დაარღვიოს ზოგიერთი პაციენტის უნარი ავტოტრანსპორტის და/ან მექანიზმების მართვასთან დაკავშირებით.

 

დოზირება და მიღების წესი:

დოზირება/მიღების სიხშირე და ხანგრძლივობა:

ოკულუსის ერთი წვეთი დღეში ორჯერ დაზიანებულ თვალში (ებში).

თუ გამოიყენება სხვა ოფთალმოლოგიური საშუალება, ოკულუსი და სხვა საშუალებების მიღება უნდა მოხდეს 10 წუთიანი ინტერვალებით.

ოკულუსის მიღებისას სხვა ოფთალმოლოგიური გლაუკომის საწინააღმდეგო საშუალებების ნაცვლად, ოკულუსი უნდა დაინიშნოს სხვა საშუალების მიღების შეწყვეტის შემდგომი დღიდან.

 

გამოყენების წესი:

ოკულუსი გამოიყენება თვალში.

დაიბანეთ ხელები ოკულუსის გამოყენებამდე.

ინსტრუქციები შემდეგნაირია:

მოხსენით თავსახური (სურათი 1).

მოხსენით რგოლი თავსახურის ქვევით პირველი გახსნის შემდეგ (სურათი2). მოუჭირეთ თავსახური მჭიდროდ და მთლიანად (სურათი 3). ამგვარად გაიხვრიტება საწვეთურის მემბრანა და საწვეთური გამოუშვებს პროდუქტს.

ბოთლი ამოატრიალეთ ცერა და შუა თითებით.

ბოთლზე ხელის მოჭერით  გამოვა ოკულუსის ერთი წვეთი (სურათი 4).

მსუბუქად გადაწიეთ თავი უკან. ქვედა ქუთუთო ჩამოწიეთ ქვემოთ თითით ჩანთის შესაქმენლად თვალსა და ქუთუთოს შორის. თვალის წვეთი უნდა ჩაიწვეთოთ ამ ჩანთაში (სურათი 5).

საწვეთურის თავი მიუახლოვეთ თვალს. გამოიყენეთ სარკე თუ ფიქრობთ რომ დაგეხმარებათ.

საწვეთურის კონტაქტი ქუთუთოსთან, თვალის გარშემო ზედაპირთან ან სხვა ზედაპირებთან დაუშვებელია. ასეთმა კონტაქტმა შეიძლება დააბინძუროს საწვეთური მიკროორგანიზმებით.

ოკულუსის ჩაწვეთების შემდეგ, ხელი გაუშვით ქვედა ქუთუთოს, დახუჭეთ თვალი და ოდნავ დააწექით ცხვირსა და თვალს შორის ადგილას (სურათი 6). ამგვარად ხელს შეუშლით ოკულუსის სისტემურ გავრცელებას.

თუ თვალის წვეთებს ჩაიწვეთებთ ორივე თვალში, საფეხურები გაიმეორეთ მეორე თვალზეც.

დაუყოვნებლივ დაახურეთ თავსახური ოკულუსის გამოყენების შემდეგ.

თუ გამოიყენებთ სხვა ოფთალმოლოგიურ პრეპარატს, დაიცავით 10-15 წუთიანი ინტერვალი მეორე პრეპარატის გამოყენებამდე.

საწვეთურის თავიდან გამოდის მხოლოდ ერთი წვეთი; არ სცადოთ საწვეთურის თავის გაფართოება.

 

საჭიროა პაციენტების ინფორმირება, რომ მოცემული პრეპარატის გამოყენებამდე ხელები დაიბანონ და მოერიდონ საწვეთურის თავის შეხებას თვალზე ან ქუთუთოზე.

პაციენტებმა ასევე უნდა იცოდნენ იმ ფაქტის შესახებ, რომ ბაქტერიული დაბინძურება, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს თვალის ინფექციები შეიძლება განვითარდეს, თუ ოფთალმოლოგიური ხსნარები არ მიიღება სიფრთხილით  და ამან შეიძლება გამოწვიოს თვალების სერიოზული დაზიანება და მხედველობის დაკარგვა.

კონტაქტური ლინზების გამოყენებისას

საჭიროა კონტაქტური ლინზების ამოღება თვალის წვეთების გამოყენებამდე და მათი ხელახლა ჩასმა 15 წუთის შემდეგ.

 

გვერდითი ეფექტები: 

კლინიკურ კვლევებში დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდის-თიმოლოლის მალეატის თვალის წვეთების არასასურველი მოვლენები არ შეინიშნებოდა და გვერდითი რეაქციები შემოიფარგლება რეაქციებით, რომლებიც ვლინდება დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდის და/ან თიმოლოლის ცალ-ცალკე გამოყენებისას (იხ. ანოტაცია).

 

ჭარბი დოზირება და მკურნალობა:

ადამიანებში არ არსებობს მონაცემები ოკულუსის ჭარბ დოზირებასთან დაკავშირებით, შემთხვევით ან განგებ შიგნით მიღებისას.

სიმპტომები:

შეინიშნებოდა თიმოლოლის მალეატის ოფთალმოლოგიური ხსნარით შემთხვევითი ჭარბი დოზირების შესახებ შეტყობინებები, რაც იწვევდა თავბრუსხვევას, თავის ტკივილს, ქოშინს, ბრადიკარდიას, ბრონქოსპაზს და გულის გაჩერებას. დორზოლამიდის ჭარბი დოზირების ყველაზე ხშირი ნიშნები და სიმპტომებია ელექტროლიტების დისბალანსი, აციდოზი და ცენტრალური ნერვული სისტემის ეფექტები.

დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდის  შემთხვევითი ან განგებ პერორალური ჭარბი დოზირების შემთხვევაში შეინიშნებოდა ძილიანობა. ადგილობრივი გამოყენებისას შეინიშნებოდა შემდეგი სახის მოვლენები: გულისრევა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, დაღლილობა, უჩვეულო სიზმრები და დისფაგია.

მკურნალობა:

მკურნალობა უნდა იყოს სიმპტომური და შემანარჩუნებელი. შრატისმიერი ელექტროლიტების დონეების (განსაკუთრებით კალიუმი) და სისხლში პH დონეების მონიტორინგი აუცილებელია. კვლევებში გამოვლინდა რომ თიმოლოლი სრულად არ დიალიზირდება.

შენახვის პირობები და ვადა:

შეინახეთ 25°С-მდე ტემპერატურაზე, სინათლისგან დაცულ და ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას. ბოთლი შეინახეთ მუყაოს კოლოფში. ოკულუსი გამოიყენება გახსნიდან 4 კვირის განმავლობაში.

 

ვარგისიანობის ვადა:

24 თვე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

გაიცემა რეცეპტით