დეპოსი / deposi / Depos

შემადგენლობა:

მოქმედი ნივთიერება: ბეტამეტაზონი;

1 მლ სუსპენზია შეიცავს 6,43 მგ ბეტამეტაზონის დიპროპიონატს მიკრონიზებულს  100% მშრალ ნივთიერებაზე გაანგარიშებით (რაც შეესაბამება 5 მგ ბეტამეტაზონს), 2,63 მგ ბეტამეტაზონის ნატრიუმის ფოსფატს 100% უწყლო ნივთიერებაზე გაანგარიშებით (რაც შეესაბამება 2 მგ ბეტამეტაზონს);  

დამხმარე ნივთიერებები: მეთილპარაბენი (Е 218), პროპილპარაბენი (Е 216), ბენზილის სპირტი, ნატრიუმის ქლორიდი, ნატრიუმის ჰიდროფოსფატი უწყლო, დინატრიუმის ედეტატი, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა, პოლისორბატი 80, პოლიეთილენგლიკოლი 4000, საინექციო წყალი.

 

სამკურნალწამლო ფორმა. საინექციო სუსპენზია.

ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები: გამჭვირვალე, ოდნავ ბლანტი სითხე, რომელიც შეიცავს თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის ნაწილაკებს, რომლებიც იოლად სუსპენდირებს.

 

ფარმაკოტერაპიული ჯგუფი

სისტემური გამოყენების კორტიკოსტეროიდები.

ათქ კოდი: Н02АВ01.

 

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

დეპოსი წარმოდგენს ბეტამეტაზონის ხსნადი და მცირედ ხსნადი ეთერების კომბინაციას ინტრამუსკულური, სახსარშიდა, სახსარახლო, ინტრასინოვიალური და კანში შესაყვანი ინექციისთვის, ასევე უშუალოდ დაზიანების კერაში შესაყვანად.  დეპოსს გააჩნია ძლიერი გლუკოკორტიკოსტეროიდული აქტიურობა და უმნიშვნელო მინერალკორტიკოსტეროიდული აქტიურობა.

ბეტამეტაზონს აქვს ძლიერი ანთების საწინააღმდეგო, ანტიალერგიული და იმუნოსუპრესული მოქმედება.

გლუკოკორტიკოსტეროიდები აღწევენ უჯრედის მემბრანაში და წარმოქმნიან კომპლექსებს ციტოპლაზმის სპეციფიკურ რეცეპტორებთან. ეს კომპლექსები შემდგომ აღწევენ უჯრედის ბირთვში, უკავშირდებიან დნმ-ს (ქრომატინი) და ასტიმულირებენ საინფორმაციო რნმ-ის ტრანსკრიფციას და სხვადასხვა ფერმენტების ცილების შემდგომ სინთეზს. ეს ფერმენტები საბოლოო ჯამში პასუხისმგებელი არიან იმ ეფექტებზე, რომლებიც გლუკოკორტიკოიდების სისტემური გამოყენებისას შეინიშნება. გარდა ანთებით და იმუნურ პროცესებზე მნიშვნელოვანი ზემოქმედებისა, გლუკოკორტიკოიდები ასევე გავლენას ახდენს ნახშირწყლების, ცილების და ლიპიდების მეტაბოლიზმზე, გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე, ჩონჩხის კუნთებსა და ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე.  

მოქმედება ანთებით და იმუნურ პროცესებზე

გლუკოკორტიკოიდების ანთების საწინააღმდეგო, იმუნოდეპრესულ და ანტიალერგიულ თვისებებს დიდი მნიშვნელობა აქვს თერაპიულ პრაქტიკაში. ამ თვისებების ძირითადი შედეგებია: იმუნოაქტიური უჯრედების რაოდენობის შემცირება ანთებითი პროცესის უბანზე, ვაზოდილატაციის შემცირება, ლიზოსომური მემბრანების სტაბილიზაცია, ფაგოციტოზის დათრგუნვა, პროსტაგლანდინების და მონათესავე ნაერთების გამომუშავების შემცირება.

პრეპარატის ანტიანთებითი მოქმედება დაახლოებით 25-ჯერ აღემატება ჰიდროკორტიზონის მოქმედებას და 8-10-ჯერ აღემატება პრედნიზოლონის მოქმედებას (წონით თანაფარდობაში).

მოქმედება ნახშირწყლებისა და ცილების მეტაბოლიზმზე

გლუკოკორტიკოიდები ასტიმულირებს ცილების კატაბოლიზმს. ღვიძლში გლუკონეოგენეზის პროცესის მეშვეობით გამოთავისუფლებული ამინომჟავები გარდაიქმნება გლუკოზად და გლიკოგენად. გლუკოზის აბსორბცია პერიფერიულ ქსოვილებში მცირდება, რაც იწვევს ჰიპერგლიკემიასა და გლუკოზურიას, განსაკუთრებით დიაბეტის მიდრეკილების მქონე პაციენტებში.

მოქმედება ლიპიდების მეტაბოლიზმზე

გლუკოკორტიკოიდებს გააჩნია ლიპოლიზური მოქმედება. ლიპოლიზი განსაკუთრებით გამოხატულია კიდურების დონეზე. გარდა ამისა, გლუკოკორტიკოიდები ხელს უწყობს ლიპოგენეზს, რაც ძირითადად გამოიხატება ტორსის, კისრისა და თავის მიდამოში. გლუკოკორტიკოიდების მოქმედებების კომპლექსი გამოიხატება ცხიმოვანი მასების გადანაწილების სახით.

კორტიკოსტეროიდების მაქსიმალური ფარმაკოლოგიური მოქმედება ვლინდება უფრო გვიან, ვიდრე პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა სისხლის შრატში, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ ამ სამკურნალო საშუალებების მოქმედების დიდი ნაწილი დამყარებულია არა პირდაპირ მედიკამენტოზურ მოქმედებაზე, არამედ ფერმენტების აქტივობის ცვლილებაზე.

ფარმაკოკინეტიკა

ბეტამეტაზონის ნატრიუმის ფოსფატი არის ადვილად ხსნადი კომპონენტი, რომელიც სწრაფად გაიწოვება ინექციის არედან, რაც განაპირობებს თერაპიული მოქმედების სწრაფ დაწყებას.

ბეტამეტაზონის დიპროპიონატი მიკრონიზებული არის მცირედ ხსნადი კომპონენტი, რომელიც ნელა შეიწოვება  დეპოდან, რომელიც წარმოიქმნება ინექციის ადგილში, და განაპირობებს პრეპარატის ხანგრძლივ მოქმედებას.

 

კონცენტრაცია სისხლში	ინტრამუსკულური ინექცია
	ბეტამეტაზონის
	ნატრიუმის ფოსფატი	დიპროპიონატი მიკრონიზებული
მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში   პლაზმაში ნახევარგამოყოფის პერიოდი ერთი დოზის შეყვანის შემდეგ   გამოყოფა   ნახევარგამოყოფის ბიოლოგიური პერიოდი	1 საათი მიღების შემდეგ   3-5 საათი     24 საათი   36-54 საათი	ნელი აბსორბცია     პროგრესული მეტაბოლიზმი     10 დღეზე მეტი

 

შეკავშირება პლაზმის ცილებთან – 62,5%. მეტაბოლიზდება ღვიძლში. გამოიყოფა ძირითადად თირკმელების საშუალებით, უმნიშვნელო ნაწილი გამოიყოფა ნაღველში.

 

კლინიკური მახასიათებლები

ჩვენება

დერმატოლოგიური დაავადებები

ატოპიური დერმატიტი (მონეტის ფორმის ეგზემა), ნეიროდერმიტები, კონტაქტური დერმატიტი, გამოხატული მზისმიერი დერმატიტი, ჭინჭრის ციება, წითელი ბრტყელი ლიქენი, ინსულინური ლიპოდისტროფია, კეროვანი ალოპეცია, დისკოიდური ერითემატოზური მგლურა, ფსორიაზი, კელოიდები, ჩვეულებრივი პემფიგუსი, ჰერპესული დერმატიტი, კისტოზური ფერიმჭამელები.

რევმატული დაავადებები

რევმატოიდული ართრიტი, ოსტეოართრიტები, ბურსიტები, ტენდოსინოვიტები, ტენდინიტები, პერიტენდინიტები, მაანკილოზებელი სპონდილიტი, ეპიკონდილიტი, რადიკულიტი, კოქციდინია, იშიასი, ლუმბაგო, კისერმრუდობა, განგლიოზური კისტა, ეგზოსტოზი, ფასციიტი, მწვავე პოდაგრული ართრიტი, სინოვიური კისტები, მორტონის დაავადება, კუბოიდური ძვლის ანთება, ტერფების დაავადებები, მკვრივი კოჟრის ფონზე განვითარებული ბურსიტი, ქუსლის დეზი, ტერფის ცერა თითის მოძრაობის შეზღუდვა.

ალერგიული მდგომარეობები

ბრონქული ასთმა, ასთმური სტატუსი, თივის ცხელება, მძიმე ალერგიული ბრონქიტი, სეზონური და აპერიოდული ალერგიული რინიტი, ანგიონევროზული შეშუპება, კონტაქტური დერმატიტი, ატოპიური დერმატიტი, შრატისმიერი დაავადება, მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები სამედიცინო პრეპარატებზე ან მწერების ნაკბენზე.

კოლაგენური დაავადებები

სისტემური წითელი მგლურა, სკლეროდერმია, დერმატომიოზიტი, კვანძოვანი პერიარტერიტი.

ონკოლოგიური დაავადებები

მოზრდილთა ლეიკოზის და ლიმფომის პალიატიური თერაპია; ბავშვებში მწვავე ლეიკოზი.

სხვა დაავადებები

ადრენოგენიტალური სინდრომი. წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება, სპრუ.  სისხლის პათოლოგიური ცვლილებები, როდესაც აუცილებელია კორტიკოსტეროიდული თერაპია. ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი.

თირკმელზედას ქერქის პირველადი და მეორადი უკმარისობა (მინერალკორტიკოიდების ერთდროულად შეყვანის აუცილებლობისას).

 

უკუჩვენება

მომატებული მგრძნობელობა ბეტამეტაზონის, პრეპარატის სხვა კომპონენტების ან სხვა გლუკოკორტიკოსტეროიდების მიმართ. სისტემური მიკოზები. ინტრამუსკულური შეყვანა პაციენტებში იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური პურპურით.

 

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ფენობარბიტალის, რიფამპიცინის, ფენიტოინის ან ეფედრინის ერთდროულად გამოყენებამ შესაძლოა გააძლიეროს პრეპარატის მეტაბოლიზმი და როგორც შედეგი, შეამციროს მისი თერაპიული აქტიურობა.

პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ გლუკოკორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის კურსი, არ შეიძლება ყვავილის აცრის გაკეთება. კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის პერიოდში (განსაკუთრებით, მაღალი დოზებით) არ შეიძლება სხვა იმუნიზაციის ჩატარება, ნევროლოგიური გართულებების განვითარების რისკისა და დაბალი იმუნური პასუხის (ანტისხეულების წარმოქმნის არარსებობა) გათვალისწინებით. ჩანაცვლებითი თერაპიის შემთხვევაში (მაგალითად, ადისონის დაავადების დროს) იმუნიზაციის ჩატარება შეიძლება.

ისეთ დიურეზულებთან ერთდროულად გამოყენებამ, როგორიცაა თიაზიდები, შეიძლება გაზარდოს გლუკოზის აუტანლობის რისკი.

გლუკოკორტიკოსტეროიდებისა და ესტროგენების ერთდროულად გამოყენებისას შეიძლება საჭირო გახდეს პრეპარატის დოზის კორექცია (დოზის გადაჭარბების საფრთხის გამო).

პრეპარატ დეპოსის კალიუმის გამოყოფის ხელშემწყობ დიურეზულებთან ერთად მიღება ზრდის ჰიპოკალიემიის განვითარების ალბათობას. გლუკოკორტიკოსტეროიდებისა და საგულე გლიკოზიდების ერთდროულად გამოყენება ზრდის არითმიის განვითარების  ან დიგიტალისით ინტოქსიკაციის რისკს (ჰიპოკალიემიის გამო). დეპოსს შეუძლია გააძლიეროს კალიუმის გამოყოფა, რაც ამფოტერიცინ B-ს გამოყენებითაა გამოწვეული.  ყველა პაციენტში, რომელიც იღებს ამ პრეპარატების ერთ-ერთ კომბინაციას, საჭიროა სისხლის შრატში ელექტროლიტების კონცენტრაციების, კერძოდ, შრატში კალიუმის კონცენტრაციის გულდასმით მონიტორინგი.

პრეპარატ დეპოსის და არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების ერთდროულად გამოყენება შეიძლება იწვევდეს სისხლის დალექვის სიჩქარის შეცვლას, რაც საჭიროებს დოზის კორექტირებას.

გლუკოკორტიკოსტეროიდების არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან ან ეთანოლთან და ეთანოლის შემცველ პრეპარატებთან ერთად კომბინირებული გამოყენებისას შესაძლებელია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში წყლულოვან-ეროზიული დაზიანებების განვითარების სიხშირისა თუ ინტენსივობის მატება.

ერთდროულად გამოყენებისას გლუკოკორტიკოსტეროიდებს შეუძლია შეამციროს სისხლის პლაზმაში სალიცილატების კონცენტრაცია. კორტიკოსტეროიდების დოზის შემცირების ან მკურნალობის შეწყვეტის შემთხვევაში საჭიროა პაციენტებზე დაკვირვება სალიცილის მჟავით შესაძლო მოწამვლის გამოსავლენად. კორტიკოსტეროიდებისა და სალიცილატების კომბინირებამ შეიძლება გამოიწვიოს კუჭ-ნაწლავური წყლულის გახშირება ან დამძიმება.

დიაბეტით დაავადებულებისთვის ზოგჯერ საჭიროა პერორალური დიაბეტის საწინააღმდეგო პრეპარატების ან ინსულინის დოზის კორექტირება კორტიკოსტეროიდების მიერ ჰიპერგლიკემიის გამოწვევის უნარის გათვალისწინებით.  

გლუკოკორტიკოსტეროიდების და სომატოტროპინის ერთდროულად შეყვანა შეიძლება იწვევდეს ამ უკანასკნელის აბსორბციის გახანგრძლივებას. სომატოტროპინით მკურნალობის პერიოდში საჭიროა თავის არიდება  ბეტამეტაზონის გამოყენებისგან დოზებში, რომლებიც აღემატება 300-450 მკგ (0.3-0.45 მგ) სხეულის ზედაპირის 1 მ2-ზე დღე-ღამეში.

ურთიერთქმედება ლაბორატორიული ტესტების ჩატარებისას

კორტიკოსტეროიდებმა შესაძლოა გავლენა მოახდინოს ნიტროლურჯი ტეტრაზოლიუმის აღდგენის ტესტზე და გამოიწვიოს ცრუ უარყოფითი შედეგები.

თუ პაციენტი იღებს მკურნალობას კორტიკოსტეროიდებით, ეს აუცილებლად უნდა იქნას გათვალისწინებული ბიოლოგიური პარამეტრებისა და ანალიზების ინტერპრეტაციის დროს (კანის ტესტი, ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების დონე და სხვა).

 

გამოყენების თავისებურებები

იყო შეტყობინებები სერიოზული ნევროლოგიური დარღვევების შესახებ, ზოგჯერ ლეტალური გამოსავლით, კორტიკოსტეროიდების ეპიდურული ინექციის ჩატარებისას. სხვა დარღვევებს შორის იყო შეტყობინებები ზურგის ტვინის ინფარტის, პარაპლეგიის, კვადრიპლეგიის, ქერქოვანი სიბრმავის და ინსულტის შესახებ. ეს სერიოზული ნევროლოგიური დარღვევები აღინიშნა როგორც რენტგენოსკოპიული გამოკვლევების გამოყენებით, ასევე - მათ გარეშე. კორტიკოსტეროიდების ეპიდურული შეყვანის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა დადგენილი არ არის, ამიტომ კორტიკოსტეროიდების ამ გზით გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

დეპოსის სუსპენზია არ არის განკუთვნილი ინტრავენური ან კანქვეშ შეყვანისთვის.

პრეპარატის გამოყენებისას აუცილებელია ასეპტიკის წესების ზუსტად დაცვა.

პრეპარატის რაიმე სახით შეყვანა (რბილ ქსოვილში, დაზიანების კერაში, სახსარშიდა და ა.შ.) შეიძლება იწვევდეს სისტემურ მოქმედებას ერთდროულად გამოხატული ადგილობრივი მოქმედებით.

ხანგრძლივი გამოყენების შემდეგ პრეპარატით მკურნალობის მოულოდნელად შეწყვეტის ან დოზის მკვეთრი დაქვეითებისას (ძალიან მაღალი დოზების შემთხვევაში, გამოყენების ხანმოკლე პერიოდის შემდეგ), ასევე კორტიკოსტეროიდების მიმართ მომატებული მოთხოვნილების დროს (სტრესის შედეგად: ინფექციები, ტრავმა, ქირურგიული ჩარევა) შესაძლოა დამძიმდეს თირკმელზედას ქერქის უკმარისობა. ამიტომ, დოზა უნდა შემცირდეს თანდათანობით. სტრესული სიტუაციების დროს ზოგჯერ აუცილებელია კორტიკოსტეროიდების მიღების განახლება ან მათი დოზის მომატება. დოზის შემცირება უნდა მოხდეს მკაცრი სამედიცინო დაკვირვებით, ზოგჯერ აუცილებელია პაციენტის მდგომარეობის კონტროლი ერთ წლამდე პერიოდის განმავლობაში ხანგრძლივი მკურნალობის შეწყვეტის ან მომატებული დოზების გამოყენების შემდეგ.

ანაფილაქტოიდური რეაქციების ძალიან იშვიათი შემთხვევები აღინიშნა პაციენტებში, რომლებიც პარენტერალურად იღებდნენ  კორტიკოსტეროიდებს; ამიტომ, პრეპარატის შეყვანამდე საჭიროა სათანადო უსაფრთხოების ზომების მიღება, განსაკუთრებით, თუ პაციენტს ანამნეზში აქვს ალერგია პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ.

კორტიკოსტეროიდებით ხანგრძლივი თერაპიისას, აუცილებელია განიხილებოდეს საკითხი პრეპარატის პარენტერალური გამოყენებიდან პერორალურზე გადასასვლელად, პოტენციური სარგებელისა და რისკების განხილვით.

გლუკოკორტიკოსტეროიდების ინტრამუსკულური ინექცია კეთდება ღრმად კუნთში,  რათა თავიდან იქნას აცილებული ქსოვილების ადგილობრივი ატროფია.

სახსარშიდა ინექციები ტარდება მხოლოდ სამედიცინო პერსონალის მიერ. საჭიროა სახსარშიდა სითხის ანალიზის ჩატარება სეპსისური პროცესის გამოსარიცხად. პრეპარატი არ უნდა შეიყვანოთ სახსარშიდა ინფექციის არსებობისას. მტკივნეულობის შესამჩნევი ზრდა, შეშუპება, გარშემო ქსოვილების ტემპერატურის მატება და სახსრის მოძრაობის შეზღუდვის შენარჩუნება მიუთითებს სეპსისურ ართრიტზე. დიაგნოზის დადასტურების შემთხვევაში უნდა დაინიშნოს ანტიბაქტერიული თერაპია.

არ შეიძლება გლუკოკორტიკოსტეროიდების შეყვანა არასტაბილურ სახსარში, ინფიცირებულ უბნებსა და მალებს შორის მიდამოებში. სახსარში განმეორებითმა ინექციებმა ოსტეოართრიტის დროს შესაძლოა გაზარდოს სახსრის დაშლის რისკი.  საჭიროა თავი აარიდოთ კორტიკოსტეროიდების ინექციას უშუალოდ მყესში, ვინაიდან ამ შემთხვევაში შესაძლებელია მყესის გაგლეჯა. სახსარშიდა თერაპიის წარმატებით დასრულების შემდეგ პაციენტმა თავი უნდა აარიდოს სახსრის გადადატვირთვას.

კორტიკოსტეროიდის შეყვანა რბილ ქსოვილში ან დაზიენებულ უბანში და სახსრის გარშემო შეიძლება იწვევდეს სისტემურ და ადგილობრივ ეფექტებს.

პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფები

დიაბეტით დაავადებულებში ბეტამეტაზონის გამოყენება შეიძლება მხოლოდ ხანმოკლე დროის განმავლობაში და მკაცრი სამედიცინო კონტროლით, მისი გლუკოკორტიკოიდული თვისებების (გლუკოზაში ცილების ტრანსფორმაცია) გათვალისწინებით.

აღნიშნავენ გლუკოკორტიკოსტეროიდების ეფექტის გაზრდას ჰიპოთირეოზის ან ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში. საჭიროა პრეპარატ დეპოსის გამოყენებისგან თავის არიდება თვალის ჰერპესული დაზიანების მქონე პაციენტებში (რქოვანას პერფორაციის საშიშროების არსებობის გამო).

პრეპარატის გამოყენებისას შესაძლოა ფსიქიკური დარღვევების განვითარება (განსაკუთრებით ემოციურად არასტაბილური ან ფსიქოზების მიმართ მიდრეკილების მქონე პაციენტებში).

ამ შემთხვევაში საჭიროა უსაფრთხოების ზომების დაცვა: არასპეციფიური წყლულოვანი კოლიტის, პერფორაციის საშიშროების, აბსცესის ან სხვა პიოგენური ინფექციების დროს; დივერტიკულიტის; ნაწლავის ანასტომოზის; კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადების; თირკმელების უკმარისობის; არტერიული ჰიპერტენზიის; ოსტეოპოროზის; მძიმე მიასთენიის; გლაუკომის; მწვავე ფსიქოზის; ვირუსული და ბაქტერიული ინფექციების; ზრდის შეფერხების; ტუბერკულოზის; კუშინგის სინდრომის; დიაბეტის; გულის უკმარისობის; ეპილეფსიის დროს, რომელიც ცუდად ექვემდებარება თერაპიას; თრომბოემბოლიისადმი ან თრომბოფლებიტისადმი მიდრეკილების; ორსულობის დროს.

ავადმყოფებში, რომლებსაც უტარდებათ გლუკოკორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის კურსი, არ შეიძლება ყვავილის აცრის გაკეთება. კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის პერიოდში (განსაკუთრებით, მაღალი დოზებით) არ შეიძლება სხვა იმუნიზაციის ჩატარება, ნევროლოგიური დარღვევების განვითარების რისკისა და დაბალი იმუნური პასუხის (ანტისხეულების წარმოქმნის არარსებობა) გათვალისწინებით. ჩანაცვლებითი თერაპიის შემთხვევაში (მაგალითად, ადისონის დაავადების დროს) იმუნიზაციის ჩატარება შეიძლება.

პაციენტებში, კერძოდ კი ბავშვებში, რომლებიც იღებენ დეპოსს იმუნიტეტის დამთრგუნველი დოზით, საჭიროა ჩუტყვავილას და წითელას მქონე ავადმყოფებთან კონტაქტისგან თავის არიდება. 

კორტიკოსტეროიდებს შეუძლია შენიღბოს ინფექციური დაავადების ზოგი ნიშანი. რეზისტენტობის დაქვეითების გამო პრეპარატის გამოყენებისას შესაძლოა განვითარდეს ახალი ინფექციები.

აქტიური ტუბერკულოზის დროს პრეპარატის გამოყენება შეიძლება მხოლოდ ფულმინანტური ან დისემინირებული ტუბერკულოზის დროს, შესაბამის ანტიტუბერკულოზურ თერაპიასთან ერთად. თუ კორტიკოსტეროიდები ენიშნებათ პაციენტებს ტუბერკულოზის ლატენტური ფორმით ან დადებითი რეაქციით ტუბერკულინზე, აუცილებელია ჩატარდეს განსაკუთრებული მეთვალყურეობა პაციენტის მდგომარეობაზე, ვინაიდან შესაძლებელია დაავადებების რეაქტივაცია. ხანგრძლივი კორტიკოსტეროიდული თერაპიის დროს პაციენტებმა უნდა ჩაიტარონ ქიმიოპროფილაქტიკა. თუ ქიმიოპროფილაქტიკის პროგრამაში გამოიყენება რიფამპიცინი, შესაძლოა საჭირო გახდეს კორტიკოსტეროიდების დოზის კორექცია, იმის გამო, რომ რიფამპიცინს შეუძლია გააძლიეროს პრეპარატის მეტაბოლიზმი.

გლუკოკორტიკოსტეროიდებით ხანგრძლივმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს უკანა სუბკაფსულარული კატარაქტის (განსაკუთრებით ბავშვებში) ან გლაუკომის განვითარება მხედველობის ნერვის შესაძლო დაზიანებით და ხელი შეუწყოს თვალის მეორადი ინფექციის (სოკოვანი ან ვირუსული) განვითარებას. საჭიროა ოფთალმოლოგიური გამოკვლევების რეგულარული ჩატარება, განსაკუთრებით ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ დეპოსს 6 კვირაზე მეტხანს.

კორტიკოსტეროიდების საშუალო და მაღალი დოზებით გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს არტერიული წნევის მატება, ქსოვილებში სითხისა და ნატრიუმის შეკავება, ასევე ორგანიზმიდან კალიუმის გამოყოფის მატება (რაც შეიძლება გამოვლინდეს შეშუპებით, გულის ფუნქციონირების დარღვევებით). რეკომენდებულია დიეტა მარილის შეზღუდული რაოდენობით გამოყენებით და  კალიუმის შემცველი პრეპარატების დამატებითი მიღებით.

საჭიროა სიფრთხილის ზომების დაცვა აცეტილსალიცილის მჟავას გამოყენებისას პრეპარატთან კომბინაციაში, ჰიპოპროთრომბინემიის დროს, რადგან შესაძლებელია სისხლდენის გაძლიერება.

ასევე, გასათვალისწინებელია თირკმელზედას ქერქის მეორადი უკმარისობის განვითარების შესაძლებლობა თერაპიის დასრულების შემდეგ რამდენიმე თვის განმავლობაში.

გლუკოკორტიკოსტეროიდების გამოყენებისას შეიძლება შეიცვალოს სპერმატოზოიდების მოძრაობა და რაოდენობა.

მოცემული სამკურნალო საშუალება შეიცავს 1 მმოლზე ნაკლებ (23 მგ) ნატრიუმს ერთ დოზაზე, ე.ი. პრაქტიკულად თავისუფალია ნატრიუმისგან.

დამხმარე ნივთიერებებს მეთილპარაბენს (Е 218) და პროპილპარაბენს (Е 216) შეუძლია გამოიწვიოს ალერგიული რეაქციები (შესაძლოა, შენელებული ტიპის), ხოლო ცალკეულ შემთხვევებში - ბრონქოსპაზმი.

 

გამოყენება ორსულობის ან ძუძუთი კვების პერიოდში

კონტროლირებული კვლევების  არ არსებიბის გამო, ორსულებში, მეძუძურ ქალებში და რეპროდუქციული ასაკის ქალებში პრეპარატი ინიშნება დედისთვის სარგებლისა და ნაყოფისთვის/ბავშვისთვის პოტენციური რისკის თანაფარდობის გულდასმით შეფასების შემდეგ.

ზოგ შემთხვევაში საჭიროა კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის კურსის ჩატარება ორსულობის პერიოდში ან დოზის გაზრდაც კი (მაგალითად, კორტიკოსტეროიდებით ჩანაცვლებითი თერაპიის შემთხვევაში).

ბეტამეტაზონის ინტრამუსკულური შეყვანა იწვევს ნაყოფში დისპნოეს სიხშირის მნიშვნელოვნად შემცირებას, თუ პრეპარატი შეყვანილი იქნება მშობიარობამდე 24 საათზე მეტი დროით ადრე (ორსულობის 32-ე კვირამდე).

კორტიკოსტეროიდები არ ინიშნება ჰიალინური მემბრანების დაავადების სამკურნალოდ დაბადების შემდგომ.

ჰიალინური მემბრანების დაავადების პროფილაქტიკური მკურნალობისას დღენაკლულ ახალშობილებში თავიდან უნდა იქნას აცილებული კორტიკოსტეროიდების გამოყენება ორსულებში პრეეკლამფსიით ან ეკლამფსიით, ასევე პლაცენტის დაზიანების დროს.

იმ დედების შვილები, რომლებიც ორსულობის პერიოდში იღებდნენ კორტიკოსტეროიდების მნიშვნელოვან დოზებს, უნდა იმყოფებოდნენ სამედიცინო დაკვირვების ქვეშ (თირკმელზედას ქერქის უკმარისობის ადრეული ნიშნების გამოსავლენად).

კორტიკოსტეროიდები გადის პლაცენტურ ბარიერს და გამოიყოფა დედის რძეში.

ვინაიდან კორტიკოსტეროიდები გადის პლაცენტურ ბარიერს,  საჭიროა იმ დედების ახალშობილის და ჩვილის განსაკუთრებით ყურადღებით შემოწმება თანდაყოლილი კატარაქტის თვალსაზრისით, რომლებიც იღებდნენ კორტიკოსტეროიდებს ორსულობის დიდი ან გარკვეული ნაწილის განმავლობაში.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატ დეპოსის დანიშვნის აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა ძუძუთი კვების შეწყვეტასთან დაკავშირებით გადაწყვეტილების მიღება, დედისთვის თერაპიის მნიშვნელობის გათვალისწინებით (რადგან ბავშვებში შესაძლებელია არასასურველი მოვლენების განვითარება).

ქალებში, რომლებიც იღებდნენ კორტრიკოსტეროიდებს ორსულობის პერიოდში, უნდა იმყოფებოდნენ ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ მშობიარობის დროს, ბავშვის დაბადებით გამოწვეული სტრესის გამო თირკმელზედას ქერქის უკმარისობის გამოსავლენად.  

 

ზემოქმედება რეაქციის სისწრაფის უნარზე ავტოსატრანსპორტო საშუალებების ან სხვა მექანიზმების მართვისას

ჩვეულებრივ დეპოსი არ ახდენს გავლენას პაციენტის რეაქციის სისწრაფეზე ავტოტრანსპორტი მართვის ან სხვა მექანიზმებთან მუშაობის დროს.

თუმცა, იზოლირებულ შემთხვევებში შეიძლება გამოვლინდეს კუნთების სისუსტე, კრუნჩხვა, მხედველობის დარღვევა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, გუნება-განწყობის შეცვლა, დეპრესია (გამოხატული ფსიქოზური რეაქციებით), მომატებული გაღიზიანებადობა, ამიტომ პრეპარატით მკურნალობის დროს რეკომენდებულია ავტოტრანსპორტის მართვისგან ან სხვა მექანიზმებთან მუშაობისგან თავის შეკავება.

 

გამოყენების წესი და დოზები

გლუკოკორტიკოსტეროიდის სისტემური თერაპიის აუცილებლობის შემთხვევაში რეკომენდებულია დეპოსის შეყვანა კუნთში; უშუალოდ დაზიანებულ რბილ ქსოვილში ან სახსარშიდა და პერიარტიკულარული ინექციების სახით ართრიტის დროს; კანში ინექციის სახით კანის სხვადასხვა სახის დაავადებების დროს; დაზიანების კერაში ადგილობრივი ინექციის სახით   ტერფის ზოგიერთი დაავადების დროს.

დოზირების რეჟიმს და შეყვანის წესს განსაზღვრავს ექიმი ინდივიდუალურად, ჩვენების, დაავადების სიმძიმისა და მკურნალობაზე ავადმყოფის რეაქციის მიხედვით. დოზა უნდა იყოს მინიმალური, ხოლო გამოყენების პერიოდი - მაქსიმალურად ხანმოკლე.

დოზა შეირჩევა დამაკმაყოფილებელი კლინიკური ეფექტის მიღებამდე. თუ დროის გარკვეულ პერიოდში არ აღინიშნა დამაკმაყოფილებელი კლინიკური ეფექტი, პრეპარატით მკურნალობა უნდა შეწყდეს დოზის თანდათანობით შემცირებით და ჩატარდეს სხვა შესაბამისი თერაპია. 

დამაკმაყოფილებელი რეაქციის შემთხვევაში აუცილებელია განისაზღვროს შესაბამისი დოზა, რომელიც უნდა იქნას დაცული, საწყისი დოზის თანდათან დაქვეითებით  დროის დასაშვები ინტერვალების შემდეგ, სანამ არ მიიღწევა მინიმალური დოზა, რომელიც შესაბამის კლინიკურ ეფექტს განაპირობებს.

სუსპენზია დეპოსი არ არის განკუთვნილი ინტრავენური ან კანქვეშ ინექციისთვის.

სისტემური გამოყენება

პრეპარატის საწყისი დოზა უმრავლეს შემთხვევში შეადგენს 1–2 მლ-ს. შეყვანას იმეორებენ აუცილებლობისას, პაციენტის მდგომარეობის მიხედვით.  პრეპარატი შეჰყავთ ღრმად კუნთში დუნდულის არეში:

- მძიმე მდგომარეობების დროს (წითელი მგლურა და ასთმური სტატუსი), როდესაც საჭიროა სასწრაფო ზომების მიღება, პრეპარატის საწყისი დოზა შეიძლება შეადგენდეს 2 მლ-ს;

- სხვადასხვა დერმატოლოგიური დაავადებების დროს, როგორც წესი, საკმარისია პრეპარატის 1 მლ;

- სასუნთქი სისტემის დაავადებების დროს პრეპარატის მოქმედება იწყება კუნთში ინექციიდან რამდენიმე საათის განმავლობაში. ბრონქული ასთმის, თივის ცხელების, ალერგიული ბრონქიტის და ალერგიული რინიტის დროს მდგომარეობის მნიშვნელოვანი გაუმჯობესება მიიღწევა პრეპარატის 1-2 მლ-ის შეყვანის შემდეგ;

- მწვავე და ქრონიკული ბურსიტის დროს პრეპარატის კუნთში შესაყვანი დოზა შეადგენს 1-2 მლ-ს. თუ საჭიროა, პრეპარატის შეყვანა უნდა განმეორდეს რამდენჯერმე.

ადგილობრივი გამოყენება

ადგილობრივი ანესთეზიური პრეპარატის ერთდროული გამოყენება აუცილებელია მხოლოდ ერთეულ შემთხვევაში (ინექცია პრაქტიკულად უმტკივნეულოა). თუ სასურველია ანესთეზიური პრეპარატის ერთდროულად შეყვანა, გამოიყენება პროკაინის ჰიდროქლორიდის 1% ან 2%  ხსნარი ან ლიდოკაინის ხსნარი ან ანალოგიური ადგილობრივი მოქმედების ანესთეზიური საშუალებები იმ სამკურნალო ფორმების გამოყენებით, რომლებიც არ შეიცავს პარაბენს. არაა დაშვებული იმ ანესთეზიური საშუალებების გამოყენება, რომლებიც შეიცავს მეთილპარაბენს, პროპილპარაბენს, ფენოლს და სხვა მსგავს ნივთიერებებს. ანესთეზიური საშუალებების პრეპარატ დეპოსთან კომბინაციაში გამოყენებისას თავიდან ფლაკონიდან ამოიღეთ პრეპარატის აუცილებელი დოზა შპრიცში, შემდეგ ამავე შპრიცში ამოიღეთ ადგილობრივი ანესთეზიური საშუალების საჭირო რაოდენობა და შეანჯღრიეთ დროის ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში.

მწვავე ბურსიტების დროს (სუბდელტოიდური, სუბაკრომიური და პრეპატელარული) პრეპარატ დეპოსის 1–2 მლ-ის შეყვანამ უშუალოდ სინოვიურ ჩანთაში შესაძლოა შეამსუბუქოს ტკივილი და მთლიანად აღადგინოს მოძრაობა რამოდენიმე საათის განმავლობაში.

ქრონიკული ბურსიტის მკურნალობა უნდა ჩატარდეს პრეპარატის უფრო მცირე დოზებით დაავადების მწვავე შეტევის კუპირების შემდეგ.

მწვავე ტენდოსინოვიტის, ტენდინიტის და პერიტენდინიტის დროს პრეპარატ დეპოსის 1 ინექცია ამსუბუქებს ავადმყოფის მდგომარეობას,  ქრონიკული მდგომარეობისას – საჭიროა პრეპარატის განმეორებითი ინექცია პაციენტის რეაქციის მიხედვით. საჭიროა პრეპარატის უშუალოდ მყესში შეყვანისგან თავის არიდება.

რევმატოიდული პოლიართრიტის და ოსტეოართრიტის დროს პრეპარატის სახსარშიდა შეყვანა დოზით 0,5-2 მლ ამცირებს სახსრების ტკივილს, მტკივნეულობას და მოძრაობის შეზღუდვას შეყვანიდან 2-4 საათის განმავლობაში. პრეპარატის თერაპიული მოქმედების ხანგრძლივობა მნიშვნელოვნად ვარირებს და შესაძლოა შეადგინოს 4 კვირა და მეტი.

პრეპარატის რეკომენდებული დოზები  მსხვილ სახსრებში შეყვანისას შეადგენს 1-2 მლ-ს; საშუალო ზომის სახსრებში - 0,5-1 მლ-ს; წვრილ სახსრებში - 0,25-0,5 მლ-ს.

დერმატოლოგიური დაავადებების დროს ეფექტიანია პრეპარატის კანში შეყვანა უშუალოდ დაზიანების კერაში. შეიყვანეთ პრეპარატი დეპოსი დოზით 0,2 მლ/სმ2 კანში (არა კანქვეშ) ტუბერკულინური შპრიცის და დაახლოებით 0,9 მმ დიამეტრის ნემსის საშუალებით. ინექციის ადგილში შესაყვანი სამკურნალო საშუალების საერთო რაოდენობა არ უნდა აღემატებოდეს 1 მლ-ს.

ფეხების დაავადებებისას, რომლებიც მგრძნობიარეა კორტიკოსტეროიდების თერაპიაზე. კოჟრის ფონზე განვითარებული ბურსიტის მკურნალობა შეიძლება ორი თანამიმდევრული ინექციის გამოყენებით 0,25 მლ ოდენობით თითოეული. სხვა დაავადებებისას, როგორიცაა ტერფის ცერა თითის მოძრაობის შეზღუდვა, ტერფის მეხუთე თითის ვარუსული დეფორმაცია და მწვავე პოდაგრული ართრიტი, გაუმჯობესება შესაძლოა მოხდეს ძალიან მალე.  

პრეპარატ დეპოსის რეკომენდებული ერთჯერადი დოზები (შეყვანებს შორის 1 კვირიანი ინტერვალებით) შეადგენს: მყარი კოჟრის დროს - 0,25-0,5 მლ; ქუსლის დეზის დროს - 0,5 მლ; ტერფის ცერა თითის მოძრაობის შეზღუდვის დროს - 0,5 მლ; ტერფის მეხუთე თითის ვარუსული დეფორმაციისას - 0,5 მლ;  სინოვიური კისტის დროს  - 0,25-0,5 მლ; ტენდოსინოვიტის დროს - 0,5 მლ; კუბოიდური ძვლის ანთების დროს - 0,5 მლ; მწვავე პოდაგრული ართრიტის დროს - 0,5-1 მლ. შესაყვანად რეკომენდებულია ტუბერკულინური შპრიცის და დაახლოებით 1 მმ დიამეტრის ნემსის გამოყენება.

სტრესული სიტუაციის ან მისი საფრთხის შემთხვევაში (რომელიც არ არის დაკავშირებული დაავადებასთან) შეიძლება საჭირო გახდეს პრეპარატის დოზის გაზრდა.

ხანგრძლივი თერაპიის შემდეგ პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა საჭიროა დოზის თანდათანობით შემცირების გზით. ავადმყოფის მდგომარეობაზე დაკვირვება გრძელდება ხანგრძლივი თერაპიის დასრულების ან პრეპარატის მაღალი დოზების გამოყენების შემდეგ სულ მცირე ერთი წლის განმავლობაში.

 

ბავშვები. ბავშვებში პრეპარატის გამოყენების კლინიკური მონაცემები არასაკმარისია, ამიტომ ამ ასაკობრივ ჯგუფში მისი გამოყენება არასასურველია (შესაძლებელია ზრდის შეფერხება და თირკმელზედას ქერქის მეორადი უკმარისობის განვითარება).

 

დოზის გადაჭარბება

ბეტამეტაზონის დოზის მწვავე გადაჭარბება არ ქმნის სიცოცხლისთვის საშიშ სიტუაციებს. რამდენიმე დღის განმავლობაში გლუკოკორტიკოსტეროიდების მაღალი დოზების შეყვანა არ იწვევს არასასურველ შედეგებს (ძალიან მაღალი დოზების გამოყენების შემთხვევების გარდა ან შაქრიანი დიაბეტის, გლაუკომის, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში წყლულოვან-ეროზიული დაზიანებების გამწვავების დროს გამოყენების შემთხვევაში, საგულე გლიკოზიდებით, არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტებით ან კალიუმის გამომყოფი დიურეზულებით ერთდროულად მკურნალობის შემთხვევაში).

მკურნალობა. საჭიროა გულდასმითი სამედიცინო დაკვირვება ავადმყოფის მდგომარეობაზე. აუცილებელია სითხის ადექვატური მიწოდება ორგანიზმისთვის და პლაზმასა და შარდში ელექტროლიტების შემადგენლობის კონტროლი (განსაკუთრებით, ორგანიზმში ნატრიუმისა და კალიუმის ბალანსი). ამ იონების დისბალანსის გამოვლენისას აუცილებელია ჩატარდეს შესაბამისი მკურნალობა.

 

გვერდითი რეაქციები

ისევე, როგორც სხვა გლუკოკორტიკოსტეროიდების გამოყენებისას, არასასურველი მოვლენები განპირობებულია პრეპარატის გამოყენების დოზითა და ხანგრძლივობით. როგორც წესი, ეს რეაქციები შექცევადია და შეიძლება შემცირდეს დოზის დაქვეითებით.

წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევები: ნატრიემია, კალიუმის გამოყოფის გაძლიერება, ჰიპოკალიემიური ალკალოზი, კალციუმის გამოყოფის გაზრდა, ქსოვილებში სითხის შეკავება.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულის შეგუბებითი უკმარისობა ამ დაავადების მიმართ მიდრეკილების მქონე პაციენტებში; არტერიული ჰიპერტენზია.

ძვალ-კუნთოვანი სისტემის მხრივ: კუნთოვანი სისუსტე, მიოპათია, კუნთოვანი მასის დაკარგვა, მიასთენიის სიმპტომების გაღრმავება მძიმე ფსევდოპარალიზური მიასთენიის დროს, ოსტეოპოროზი, ზოგჯერ ძლიერი ტკივილებით ძვლებში და სპონტანური მოტეხილობებით (ხერხემლის კომპრესიული მოტეხილობა), ბარძაყის ან მხრის ძვლის თავის ასეპტიური ნეკროზი, მილაკოვანი ძვლების პათოლოგიური მოტეხილობები, მყესების გაგლეჯა, სახსრების არასტაბილობა (მრავალჯერადი ინექციების შემდეგ).

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: სლოკინი, კუჭის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება შესაძლო პერფორაციით და სისხლდენით, საყლაპავის წყლული, პანკრეატიტი, მეტეორიზმი, ნაწლავის პერფორაცია, გულისრევა, ღებინება.  

კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრივ: ჭრილობის დაყოვნებული შეხორცება, კანის ატროფია, კანის სიმყიფე და გათხელება, პეტექიები და ეკქიმოზები, სილურჯე, სახის ერითემა, მომატებული ოფლიანობა, კანის რეაქციები, როგორიცაა ალერგიული დერმატიტი, ჭინჭრის ციება, ანგიონევროზული შეშუპება.

ნერვული სისტემის მხრივ: კრუნჩხვა, მომატებული ქალაშიდა წნევა მხედველობის ნერვის დისკის შეშუპებით (ტვინის ფსევდოშეშუპება), ჩვეულებრივ, მკურნალობის დასრულების შემდეგ, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, შაკიკი, ეიფორია, გუნება-განწყობის შეცვლა, პიროვნების შეცვლა და მძიმე დეპრესია, მომატებული გაღიზიანება, უძილობა, ფსიქოზური რეაქციები, განსაკუთრებით პაციენტებში ფსიქიატრიული დარღვევებით  ანამნეზში, დეპრესია.

ენდოკრინული დარღვევები: მენსტრუალური ციკლის დარღვევა, კუშინგის სინდრომის კლინიკური სიმპტომები, ნაყოფის განვითარებისა და ბავშვის ზრდის შეფერხება, ნახშირწყლების მიმართ ტოლერანტობის დარღვევა, ლატენტური შაქრიანი დიაბეტის გამოვლენა, დიაბეტით დაავადებულებისთვის ინსულინის ინექციების ან პერორალური დიაბეტის საწინააღმდეგო პრეპარატების მოთხოვნის გაზრდა.

მხედველობის ორგანოს მხრივ: უკანა სუბკაფსულარული კატარაქტა, თვალშიდა წნევის მომატება, გლაუკომა, ეგზოფთალმი.

მეტაბოლური დარღვევები: აზოტის უარყოფითი ბალანსი ცილის დაშლის გამო; ლიპომატოზი, მედიასტინალური და ეპიდურული ლიპომატოზის ჩათვლით, რომელმაც შეიძლება გამოიწვიოს ნევროლოგიური გართულებები; სხეულის მასის ზრდა.

იმუნური სისტემის მხრივ: კორტიკოსტეროიდებს შეუძლია გამოიწვიოს კანის სინჯების დათრგუნვა, შენიღბოს ინფექციის სიმპტომები და გაააქტიუროს ლატენტური ინფექციები, ასევე შეამციროს რეზისტენტობა ინფექციების მიმართ, კერძოდ მიკობაქტერიების, Candida albicans-ის და ვირუსების მიმართ.

ლიმფური სისტემის მხრივ: ანაფილაქსიური რეაქცია ან მომატებული მგრძნობელობის რეაქცია პრეპარატის შეყვანაზე და ჰიპოტენციური რეაქცია. 

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები ინექციის არეში: სიბრმავის ერთეული შემთხვევები, რაც თან ახლავს ადგილობრივ გამოყენებას სახის და თავის არეში, ჰიპერ- ან ჰიპოპიგმენტაცია, კანქვეშა ან კანის ატროფია, ასეპტიური აბსცესი, პოსტინფექციური გამწვავება (სახსარშიდა ინექცია) და შარკოს ართროპათია. თირკმელზედას ჰიპოფიზის და ქერქის მეორადი დათრგუნვა სტრესის შემთხვევაში (ტრავმები, ქირურგიული ჩარევა ან ავადმყოფობა).

პრეპარატის განმეორებითი სახსარშიდა შეყვანის შემდეგ შესაძლოა განვითარდეს სახსრების დაზიანება. არის დაინფიცირების რისკი.

 

ვარგისობის ვადა. 2 წელი.

პრეპარატი არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

 

შენახვის პირობები. შეინახეთ ორიგინალ შეფუთვაში, არაუმეტეს 25°С ტემპერატურაზე. არ გაყინოთ. შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე. 

 

შეუთავსებლობა. დასაშვებია პრეპარატის შერევა ერთ შპრიცში ადგილობრივ საანესთეზიო საშუალებებთან ერთად (იხ. პარაგრაფი “გამოყენების წესი და დოზები“); თუმცა, შეთავსებადობა ყოველთვის უნდა შემოწმდეს. 

 

შეფუთვა

თითო მლ ამპულაში/ 5 ამპულა ბლისტერში. თითო ბლისტერო კოლოფში.

 

გაცემის კატეგორია.

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით