ცეფაქსონი / cefaqsoni / Cefaxon

შემადგენლობა: თითოეული ფლაკონი შეიცავს

ნატრიუმის ცეფტრიაქსონი 1გ (სიძლიერე)

 

აღწერა

ცეფასონი საინექციოდ არის თეთრიდან ღია ყვითელი ფერის ფხვნილი უფერო, გამჭვირვალე ფლაკონში. თითოეული ყუთი შეიცავს 10 ფლაკონს და ფურცელ-ჩანართს.

ფარმაკოლოგია

ცეფტრიაქსონს აქვს ძლიერი მოქმდება ინ ვიტრო და ინ ვივო ფართო სპექტრის ბაქტერიების წინააღმდეგ. MIC50 და MIC90 გეომეტრიული მნიშვნელობები გამოთვლილია ბულიონის და აგარის განზავებითი ანალიზის შედეგების გამოყენებით, რომელიც ჩატარებულია მსოფლიოს მასშტაბით. MIC90 ცეტრიაქსონითვის მთლიანად იყო 8 ნგ/მლ ან უფრო ნაკლები Enterobacteriaceae-სთვის და 0.024 ნგ/მლ ან უფრო ნაკლები Neisseria და Hemophillus სახეობებისთვის. ზომიერი მოქმედება შეინიშნებოდა eudomonas andeto ბაქტერიების სახეობების მიმართ (MIC52 12- 28 გმლ) . ცეფტრიაქსონი ძლიერ აქტიურია არაენტეროკოკული სტრეპტოკოკების წინააღმდეგ (MIC90 0.07 დგ/მლ ან ნაკლები) და საკმაოდ აქტიური მეთიცილინ-მგრძნობიარე Staphylococcus aureus მიმართ (MIC90 5დგ/მლ ან ნაკლები). ცეფტრიაქსონი ზოგადად არააქტიური იყო ენტეროკოკების მიმართ და მეთიცილინ რეზისტენტული სტაფილოკოკების მიმართ. ანაერობების მიმართ მოქმედება კარგი იყო გარდა Bacteroides fragilis და B. thelaiotaomicron-ის მრავალი სახეობების მიმართ (MIC უფრო მეტია 64 მკგ/მლ-ზე). ცეფტრიაქსონი ავლენდა არაჩვეულებრივ სტაბიკლუროაბს ბეტა-ლაქტამაზების მიმართ. მედიუმის და ინოკულუმის ეფექტი ინ ვიტრო ტესტირებაში მინიმალური იყო. არაჩვეულებრივი მოქმედება გამოვლინდა ინ ვივო. Enterobacteriaceae, არაენტეროკოკული სტრეპტოტოკების და H. influenza-ს მიმართ PD50 თაგვებში ზოგადად ნაკლები იყო 1მგ/კგ-ზე. S. aureus_ს სახეობები ზომიერად პასუხობდნენ (საშუალო PF50 6.5მგ/კგ) სადაც უმეტესობა P.aeruginosaს- ს შტამების წინააღმდეგ PD50S მერყეობდა 5- 250 მგ/კგ ფარგლებში. ცეფტრიაქსონის ფარმაკოკინეტიკური პროფილი ახალ ცეფალოსპორინებთან შედარებით გამოვლინდა პროფილაქტიკური განრიგის გამოყენებით. ცეფტრიაქსონის უნარი შეაღწიოს თავ-ზურგ-ტვინის სითხეში და წარმოქმნას არაჩვეულებრივი თერაპიული დაფარვა, დადასტურებულია მენინგიტის  ექსპერიმენტულ მოდელებზე.

ფარმაკოკინეტიკა

ადამიანებში, ცეფტრიაქსონი ავლენს ხანგრძლივ ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდს (5.8 - 8.7 სთ) და მცირე ხარისხის არახაზოვანებას მის ფარმაკოკინეტიკაში რომლის იგნორირებაც შეიძლება მისი კლინიკური გამოყენებისას. 33-67% დოზა გამოიყოფა შარდში უცვლელი სახით და დანარჩენი გამოიყოფა ნაღველში და შეინიშნება ფეკალიებში მიკრობიოლოგიურად არააქტიური ნაერთის სახით. ცეფტრიაქსონი სწრაფად და სრულად აბსორბირდება კუნთში მიღების შემდეგ. ცეფტრიაქსონის მრავალჯერადი დოზირება დოზებით 0.5 - 2 გ 12 ან 24 სთ ინტერვალებით ინტრავენურად და ინტრამუსკულარულად იწვევდა 15-36% ცეფტრიაქსონის კუმულაციას პლაზმაში და არ იცვლებოდა მისი ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი. დისტრიბუციის მოცულობა და პლაზმური კლირენსი პედიატრიაში სამჯერ მაღალი იყო, ვიდრე მოზრდილებში და ცეფტრიაქსონი შეიწოვებოდა ანთებით მენინგიტში ჩვილებში და ბავშვებში ბაქტერიული მენინგიტის დროს. მცირე ცვლილება ცეფტრიაქსონის ფარმაკოკინეტიკაში ხადნაზმულებში თირკმლის ან ღვიძლის დისფუნქციით ისეთია, რომ დოზის კორექცია არ არის აუცილებელი ცეფტრიაქსონის 2 გ დღეში მიღებით. ცეფტრიაქსონი არ გამოიდევნებოდა ძლიერად პლაზმადან ჰემოდიალიზით. პაციენტების მცირე პროცენტში რომლებიც იმყოფებიან დიალიზზე, ცეფტრიაქსონის ელიმინაციის სიჩქარე მნიშვნელოვნად იყო შემცირებული, რის გამოც ცეფტრიაქსონის პლაზმური კონცენტრაციების მონიტორინგია საჭირო ასეთ პაიენტებში იმის გასარკვევად დოზის კორექცია არის თუ არა აუცილებელი.

ჩვენებები

მოქმედების სპექტრი

Staphylococcus aureus (მათ შორის პენიცილინაზა-წარმოებული შტამები), Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus -ის ჯგუფი A (Str. Pyogenes), Streptococcus ჯგუფი B (Str. Aggalactiae), Streptococcus viridans ჯგუფი, Streptococcus bovis, Aeromonas spp., Alcallgenes spp., Branhamella catarrhalis, Citrobacter spp., Enterobacter spp. (zogierTi Stami aris rezistentuli), Escherichia coli, Haemophilus ducrey), Haemophilus influenzae (მათ შორიას ამპიცილინ -რეზისტენტული შტამები) Haemophilus parainfluenzae, Klebsiella spp., (მათ შორის Kl, pneumoniae), Moraxella spp., Proteus morgani, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Providencia spp., Neisseria gonorrheae (მათ შორის პენიცილინაზა მწარმოებელი შტამები), Neisseria meningitides, Pleslomonas Shigelloides, Pseudomonas aeroginosa (ზოგიერთი შტამები რეზისტენტულია), Salmonella spp. (მათ შორის S. typhi), Serratia spp. (მათ შორის S. Marcescents), Shigella spp., Yersinia spp. (მათ შორის Y. enterocolitica), BActeroides spp. (მათ შორის B. Fragilis ზოგიერთი შტამი), Clostrifium spp., (გარდა Cl. Difficile) Fusobacterium spp. (გარდა F. mortiferum და F. varium-ისა), Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp.

1. ძირითადი ჩვენებები

სასუნთქი გზების ინფექციები როგორიცაა პნევმონია, ბრონქიტი, ა.შ., ყურის,, ცხვირის და ყელის ინფექციები, თირკმლის და საშარდე გზების ინფექციები, სეფსისი და მენინგიტი , ინფექციების პერიოპერაციული და პოსტოპერაციული პროფილაქტიკა, ძვლების და სახსრების ინფექციები, მუცლის ღრუს ინფექციები (პერიტონიტი, სანაღვლე გზების და საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის ინფექციები) გენიტალური ინფექციები როგორიცაა გონორეა, ა.შ.

2. შეიძლება გამოიყენებოდეს შემდეგი სახის დაავადებების დროს იმუნიტეტის დაქვეითების მქონე პაციენტებში.
   
   

გვერდითი რეაქციები

1) შოკი: ვინაიდან ანაფილაქტიკური შოკი შეიძლება იშვიათად განვითარდეს საჭიროა ფრთხილი მონიტორინგი, არასასიამოვნო შეგრძნების, სტრიდორის თავბრუსხვევის, ტენესმუსის, ტინიტუსის, ოფლიანობის, ა.შ. შემთხვევაში უნდა შეწყდეს შემდგომი მიღება და ჩატარდეს შესაბამისი ზომები.

2) ჰიპერმგრძნობელობა: გამონაყარის, ჭინჭრის ციების, მულტიფორმული ერითემას, სიწითლის , ანაფილაქტიკური ან ანაფილაქტოიდური რეაქციების შემთხვევეში, უნდა შეწყდეს მიღება და ჩატარდეს შესაბამისი ზომები. კანის მწვავე გვერდითი რეაქციები (მულტიფორმული ერითემა), სტივენ ჯონსონის სინდრომი (ლორწოვანი გარსის -კანის-თვალის სინდრომი). ლაიელის სინდრომი (ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი) შეიძლება იშვიათად განვითარდეს.

3) სისხლი: არახშირად, აგრანულოციტოზი, გრანულოციტოპენია, ეოზინოფილია, თრომბოზი, ლეიკოპენია, იშვიათად ანემია, ჰემოლიზური ანემის, თრომბოციტოპენია, პროთრომბინის დარღვევა შეიძლება განვითარდეს.

4) ღვიძლი: არახშირად AST, ALT, AL-P  მომატება და სიმპტომები ცეფტრიაქსონის კალციუმის მარილების დალექვის შედეგად ნაღვლის ბუშტში, იშვიათად ბილირუბინის, y-GTP მომატება შეიძლება განვითარდეს.

5) თირკმელი: ვინაიდან შეტყობინებულია თირკმლის დარღვევები როგორიცაა თირკმლის მწვავე უკამრისობა შეინიშნებოდა იშვიათად, სათანადო დაკვირვება როგორიცაა პერიოდული მონიტორინგი საჭიროა დარღვევების შემთხვევაში უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება და დაინიშნოს სათანადო ზომები. ძალიან იშვიათად, ცეფტრიაქსონის კალციუმის მარილის დალექვა თირკმელში შეინიშნებოდა ბავშვებში 3 წლიდან, რასაც შეუძლია გამოიწვიოს თირკმლის უკმარისობა და არის სიმპტომური და ასიმპტომური. მოცემული ეფექტები იხსნებოდა პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ. ზემოთ მითითებულ შემთხვევებში მაღალი დოზები (>10გ/დღეში) მიიღებოდა პაციენტებში რომელთაც ჰქონდათ რისკ-ფაქტორები როგორიცაა დღიურ დოზაზე მეტის მიღება, წყლის მიღების შეზღუდვა და ძირითადად მწოლიარე ავადმყოფი.

6) საჭმლის მომნელებელი სისტემა: იშვიათი მწვავე ენტეროკოლიტი სისხლიანი განავალით, როგორიცაა ფსევდომემბრანული ენტეროკოლიტი შეიძლება განვითარდეს. მუცლის ტკივილის ან დიარეას განვითარებისას უნდა გატარდეს სათანადო ზომა როგორიცაა დაუყოვნებლივ ცეფაქსონის მიღების შეწყვეტა . არახშირად გულისრევა, ღებინება, თხიერი განავალი, დიარეა ან იშვიათად მუცლის ტკივილი, ანორექსია, ა.შ. შეიძლება განვითარდეს.

7) სასუნთქი სისტემის მხრი: ვინაიდან ინტერსტიციალურ პნევმონიას, PIE სინდრომს ა.შ. თან ახლდა ცხელება, ხველა, დისპნოე, გულმკერდის რენტგენის უჩვეულო სურათი, ეოზინოფილია, ა.შ. შეიძლება იშვიათად განვითარდეს სხვა ცეფემებით. ასეთი სიმპტომების განვითარების შემთხვევაში უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება და დაინიშნოს კორტიკოსტეროიდები, ა.შ.

8) სუპერინფექცია: იშვიათად, სტომატიტი და კანდიდოზი შეიძლება განვითარდეს.

9) ვიტამინის დეფიციტი: იშვიათად K ვიტამინის დეფიციტის სიმპტომები (ჰიპოპროთრომბინემია, ჰემორაგიული ტენდენცია, ა.შ.) და ვიტამინი B დეფიციტი (გლოსიტი, სტომატიტი, ანორექსია, ნევრიტი, ა.შ.) შეიძლება განვითარდეს.

10) სხვა: არახშირად, თავის ტკივილი და იშვიათად ვერტიგო, ედემა, დალექვა ნაღვლის ბუშტში, ვენტრიკულარული ექსტრასისტოლია, კრეატინინის  მომატება და მიკოზი გენიტალურ ორგანოებში, ა.შ.

უკუჩვენებები
1) შოკის ისტორიის მქონე პაციენტები ცეფტრიაქსონის ნატრიუმის მიმართ
2) პაციენტები ჰიპერმგრძნობელობით ცეფალოსპორინების მიმართ.
3) პაციენტები ჰიპერგმრძნობელობით ან ჰიპერმგრძნობელობის ისტორიით.

სიფრთხილის ზომები
რეზისტენტული მიკროორგანიზმების განვითარების პრევეციისთვის უნდა განისაზღვროს მგრძნობელობა და მკურნალობა გაგრძელდეს მხოლოდ მინიმალური დროით.
გვერდითი რეაქციის პროგნოზირების მიზნით როგორიცაა შოკი, უნდა შემოწმდეს პაციენტის ისტორია დეტალურად და ჩატარდეს კანის რეაქციის ტესტი.
უნდა მომზადდეს გადაუდებელი დახმარებისთვის საჭირო აღჭურვილობა შოკის განვითარების შემთხვევაში (ანაფილაქტიკური შოკის შემთვევაში უნდა გაკეთდეს ეპინეფრინი და გლუკოკორტიკოიდის ინექცია). მიღების შემდეგ საჭიროა პაციენტები იყვნენ სიმშვიდეში და განხორციელდეს მათზე ადექვატური დაკვირვება.
სასურველია ჩატარდეს ლაბორატორიული ტესტი (ღვიძლის ფუნქცია, თირკმლის ფუნქცია, სისხლის ა.შ.) რეგულარული ინტერვალებით მკურნალობის დროს.
ჩრდილები, რომელიც შეცდომით მიიჩნეოდა ნაღვლის ქვებად, გამოვლინდა ნაღვლის ბუშტის სონოგრამაზე, როგორც წესი სტანდარტულ დოზაზე მეტი დოზების მიღებისას. მოცემული ჩრდილები არის ცეფტრიაქსონის კალციუმის ნალექი, რაც ქრება ცეფაქსონის თერაპიის დასრულების შემდეგ. იშვიათად, აღნიშნული ასოცირდებოდა სიმპტომებთან. სიმპტომურ შემთხვევებში, რეკომენდებულია კონსერვატიული არაქირურგიული მართვა. ცეფაქსონის თერაპიის შეწყვეტა სიმპტომურ შემთვხვევაში უნდა იყოს ექიმის გადაწყვეტილება.
ა) ფსევდომემბრანული კოლიტი შეინიშნებოდა თითქმის ყველა ანტიბაქტერიული საშუალების მიღებისას, მათ შორის ცეფტრიაქსონის და შეიძლება მერყეობდეს სიმწვავით მსუბუქიდან სიცოცხლისთვის საშიშამდე. ამიტომ, მნიშვნელოვანია პაციენტებში დიაგნოზის გათვალისწინება, რომელთაც აქვთ დიარეა ანტიბაქტეირული საშუალებების მიღებისას.
ბ) ცეფაქსონის გახანგრძლივებულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს არამგრძნობიარე ორგანიზმების ჭარბი ზრდა. აუცილებელია პაციენტებზე ზედამხედველობა. სუპერინფექციის განვითარებისას თერაპიის დროს, უნდა გატარდეს საჭირო ზომები.
ცეფაქსონს არ აქვს გვერდითი ეფექტები ავტოტრანსპორტის ან მექანიზმების მართვის უნარზე.

სიფრთხილე მიღების დროს
პაციენტები პრეპარატის ალერგიის ისტორიით
პაციენტები რომელთა მშობლები, დები ან ძმები მიდრეკილნი არიან ალერგიული სიმპტომებისადმი როგროიცაა ბრონქული ასთმა, ეგზანთემა, ჭინჭრის ციება.
პაციენტები თირკმლის მწვავე დარღვევებით (ვინაიდან პლაზმური კონცენტრაცია ნარჩუნდება ხანგრძლივად, შემცირებული დოზირება ან მომატებული ინტერვალი მკურნალობებს შორის საჭიროა).
პაციენტები ცუდი პერორალური ან პარენტერალური კვებით, ხანდაზმულები, პაციენტები ცუდი ზოგადი მდგომარეობით (ფრთხილი მონიტორინგი საჭიროა ვინაიდან ვიტამინი K დეფიციტი შეიძლება განვითარდეს).

9. გავლენა ლაბორატორიულ ანალიზებზე
   სიფრთხილეა საჭირო ვინაიდან შარდში გლუკოზას ტესტი ბენედიქტის რეაგენტის , ფელინგის რეაგენტის, კლინიტესტის გამოყენებით გარდა ტესტეიპის რეაქციისა შეიზლება მივიღოთ ცრუ დადებითი შედეგები.
   სიფრთხილეა საჭირო ვინადიან  კუნბსის პირდაპირმა ტესტმა შეიძლება მოგვცეს ცრუ დადებითი შედეგები.
   ცეფაქსონმა სხვა ანტიბიოტიკების მსგავსად შეიძლება გამოიწვიოს ცრუ დადებითი ტესტები გალაქტოზემიაზე.
   
   სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას
   ვინაიდან შეიძლება იშვიათად განვითრდეს ვასკულარული ტკივილი, ვენური თრომბოზი, ჰიპერემია, გულისრევა, ღებინება დიდი ინტრავენური დოზის მიღებისას სიფრთხილეა საჭირო საინექციო ხსნარის, საინექციო ადგილის მომზადებისას, მიღების მეთოდის შერჩევისას და ინექცია უნდა ჩატარდეს რაც შეიძლება ნელა (ი.ვ. ინექცია).
   ცეფაქსონის გამოყენება დაუყოვნებლივ უნდა მოხდეს რეკონსტიტუირების შემდეგ. განსაკუთრებით სიფრთხილეა საჭირო გლუტათიონის პრეპარატში განზავებისას ან მაღალი კონცენტრაციის ამინომჟავას ხსნარში.
   
   

პრეპარატების ურთიერთქმედება
ამ დრომდე არ შეინშნებოდა თირკმლის ფუნქციის დარღვევა ცეფაქსონის დიდი დოზის და პოტენციური დიურეტიკის ერთად მიღებისას (მაგ. ფრუსემიდი).
შეინიშნებოდა სინერგია ცეფაქსონსა და ამინოგლიკოზიდებს შორის უმეტესობა გრამუარყოფითი ბაცილების მიმართ ექსპერიმენტულ პირობებში და ეს განსაკუთრებულად მნიშვნელოვანია მწვავე სიცოცლიხსთვის საშიში ინფექციების დროს ისეთი მიკროორგანიზმების გამო, როგორიცაა Pseudomonas aeruginosa. ფიზიკური შეუთავსებადობის გამო ორის პრეპარატის მიღება ცალ-ცალკე უნდა მოხდეს რეკომენდებული დოზებით. არ შეინიშნება რომ ცეფაქსონი ზრდიდეს თირკმლის ტოქსიურობას ამინოგლიკოზიდებით.
არ შიენიშნება დისულფირამის მსგავსი ეფექტები ცეფაქსონთან ერთად ალკოჰოლის მიღებისას.
ცეფაქსონის ელიმინაცია არ იცვლება პრობენეციდის მიერ.
ცეფაქსონი არ შეიცავს N-მეთილთიოტეტრაზოლის წილს რაც ასოცირდება ეთანოლის შესაძლო აუტანლობასთან და სხვა ცეფალოსპორინების სისხლდენის პრობლემებთან.
ინ ვიტრო კვლევაში შეინიშნებოდა ანტაგონისტური ეფექტები ქლორამფენიკოლის და ცეფტრიაქსონის კომბინაციის დროს.

დოზირება და მიღების წესი

1. მოზრდილები და ბავშვების 12 წლის ზემოთ 1-2 გ (სიძლიერე) ცეფტრიაქსონის ნატრიუმი მიიღება ერთხელ დღეში ინტრავენურად ან ინტრამუსკულარულად. მწვავე შემთხვევებში ან ინფექციებში, რაც გამოწვეულია ზომიერად მგრძნობიარე ორგანიზმების მიერ, დოზა შეიძლება გაიზარდოს 4გ-მდე (სიძლიერე) დღეში ეთხელ.
2.  ახალშობილები (14 დღის ან ნაკლები): დღეში 20-50 მგ /კგ სხეულის წონაზე მიიღება დღეში ერთხელ და არ უნდა აჭარბებდეს 50მგ /კგ. არ არის აუცილებელი ახალშობილებსა და დროულად დაბადებულ ჩვილებს შორის განსხვავება.
3. ჩვილები და ბავშვები (15 დღიდან 12 წლამდე): დღეში 20-80 მგ /კგ დღეში ერთხელ. ბავშვებში 50კგ ან მეტი წონით ჩვეულებრივი მოზრდილის დოზა მიიღება. ინტრავენური დოზა მიიღება ინფუზიით 30 წუთის მანძილზე.
4.  ხანდაზმულები: ხანდაზმულებში დოზირების რეკომენდაცია მოზრდილებისთვის შეიძლება გმაოიყენებოდეს მოდიფიცირების გარეშე.
5. მენინგიტი: ბაქტერიული მენინგიტის დროს ცვილებში და ბავშვებში მკურნალობა იწყება 100მგ /კგ (არაუმეტეს 4გ დღეში ერთხელ) დღეში ერთხელ. როგორც კი დადგინდება გამომწვევი ორგანიზმი და მისი მგრძნობელობა დოზა შეიძლება შესაბამისად შემცირდეს.
   
   

თერაპიის შემდგომი ხანგრძლივობა ეფექტურია

Neisseria meningitidis	4 დღე
Haemophilus influenzae	6დღე
Streptococcus pneumoniae	7 დღე

 

1.  გონორეა: გონორეას სამკურნალოდ (პენიცილინაზა მწარმოებელი და არაპენიცილინაზა მწარმოებელი შტამები) ერთჯერადად 250მგ რეკომენდებულია.
2. პერიოპერაციული და პოსტოპერაციული პროფილაქტიკა: პოსტოპერციული ინფქეციის პოსოპერაციული ინფექციის პრევენცია დაბინძურებულ ან პოტენციურად დაბინძურებული ოპერაციის დროს, რეკომენდებულია ერთჯერადად 1-2 გ (სიძლიერე) 30-90 წუთით ადრე ოპერაციამდე ინფექციის რისკიდან გამომდინარე. კოლორექტალური ოპერაციის დროს თანმხლებად მიღებული (მაგრამ მიღებული ცალ-ცალკე) ცეფაქსონი 5-ნიტრომიდაზოლით ან მის გარეშე (მაგ. ორნიდაზოლი) აქვს დამტკიცებული ეფექტურობა.
3. თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა: პაციენტებში თირკმლის ფუნქციია დარღვევით არ არის საჭირო ცეფაქსონის დოზის შემცირება თუ ღვიძლის ფუნქცია ინტაქტურია მაგრამ პრეტერმინალური თირკმლის უკმარისობის დროს (კრეატინინის კლირენსი <10მლ/წთ) დაოზა არ უნდა აჭარბებდეს 2გ დღEში. ღვიძ₾ის დაზიანების მქონე პაციენტებში , არ არის სა\წირო დოზის შემცირება თუ თირკმლის ფუნქცია ინტაქტურია. თირკმლის და ღვიძლის კომბინირებული დისფუნბქციის დროს პლაზმური კონცენტრაცია ცეფტრიაქსონის უნდა გაიზომოს რეგულარულად. დიალიზის დროს დამატებითი დოზირებს არ არის საჭირო დიალიზის შემდეგ. შრატში კონცენტრაციების მონიტორინგი აუცილებელია, აუცილებელია თუ არა დოზის კორექცია, ვინაიდან ელიმინაციის სიჩარე მოცემულ პაციენტებში შეიძ₾ება შემცირდეს.
   
   

თერაპიის ხანგრძლივობა

თერაპიის ხანგრძლივობა ვარირებს დაავადებიდან გამოჯანმრთელების მიხედვით. ზოგადად, სხვა ანტიბიოტიკების მსგავსად ცეფაქსონის მიღება უნდა გაგრძელდეს მინიმუმ 48 - 72 სთ მას შემდეგ რაც პაციენტი გახდება აფებრილური ან როდესაც მიიღწევა ბაქტერიული ერადიკაცია.

საინექციო ხსნარის მომზადება

1. კუნთში ინექცია: ი.მ. ინექციისთვის ცეფაქსონი 0.25გ ან 0.5გ უნდა გაიხსნას 2მლ -ში და ცეფაქსონი 1გ 3.5მლ-ში 1% ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარში და გაკეთდეს ღრმა ინექცია გლუტეალურ რეგიონში. რეკომენდებულია არ გაკეთდეს 1გ-ზე მეტი ინექცია ერთ ადგილას. ი.მ. ინექცია ლიდოკაინის ხსნარის გარეშე მტკივნეულია. ლიდოკაინის ხსნარი არასოდეს უნდა შეიყვანოთ ინტრავენურად.
2. ინტრავენური ინექცია: ი.ვ. ინექციისთვის ცეფაქსონი 0.25გ  ან 0.5გ უნდა გაიხსნას 5მლ და ცეფაქსონი 1გ 10 მლ სტერილურ საინექციო წყალში. ინტრავენური შეყვანა უნდა ჩატარდეს 2-4 წთ. ინტრავენური ინფუზიის დროს ინფუზია უნდა გაგრძელდეს 30 წთ. ი.ვ. ინფუზიისთვის ცვეფაქსონი უნდა გაიხსნას 40მლ ერთ-ერთ შემდეგი სახის კალციუმის არშემცველ საინფუზიო ხსნარში, ნატრიუმის ქლორიდის 0,9%, დექსტროზას 10%, დექსტრანის 6% დექსტროზას 5%-ში, ნატრიუმის ქლორიდის 0.45%+დექსტროზას 2.5%, ჰიდროქსილ ეთილის სახამებლის 6-10% საინფუზიო ხსნარებში ან სტერილურ საინექციო წყალში. ცეფაქსონის ხსნარებს შერევა დაუშვებელია ხსნარებთან რომლებიც შეიცავენ სხვა ანტიმიკრობულ პრეპარატებს ან გამხსნელებში გარდა ზემოთ ჩამოთვლილისა.

რეკონსტიტუირებული ხსნარი ინარჩუნებს ქიმიურ სტაბილურობას 6 სთ ოთახის ტემპერატურაზე ან 24სთ 5℃-ზე. ზოგადი წესის სახით ხსნარების გამოყენება უნდა მოხდეს დაუყოვნებლივ რეკონსტიტუირების შემდეგ. რეკონსტიტუირებულ ხსნარს აქვს ღია ყვითელიდან ქარვისფერამდე ფერი, კონცენტრაციის და შენახვის ვადის მიხედვით. აქტიური ნივთიერების მსგავს თვისებას არ აქვს მნიშვნელობა პრეპარატის ამტანობის ეფექტურობაზე.

ჭარბი დოზირების სიმპტომები და მკურნალობა

ჭარბი დოზირების შემთხვევაში, პრეპარატის კონცენტრაცია უნდა შემცირდეს ჰემოდიალიზით ან პერიტონეალური დიალიზით. არ არსებობს სპეციფიური ანტიდოტი. ჭარბი დოზირების მკურნალობა სიმპტომურია.

გამოყენება ორსულობის, ლაქტაციის დროს და ახალშობილებში

ორსულობა

1) ცეფაქსონი აღწევს პლაცენტაში

2) ვინაიდან ორსულ ადამიანებში უსაფრთხოება არ დადგენილა, ცეფაქსონი არ მიიღება ორსულებში ან დაორსულების პოტენციალის მქონე ქალებში თუ თერაპიული სარგებელი არ აჭარბებს შესაძლო რისკს.

ლაქტაცია

ვინაიდან ცეფაქსონი გადადის დედის რძეში დაბალი კონცენტრაციებით, სიფრთხილეა საჭირო ლაქტაციის დროს დედებში.

ახალშობილები და დღენაკლულები

1) ახალშობილებსა და დღენაკლულებში უსაფრთხოება არ დადგენილა.

2) კვლევების მიხედვით ცეფტრიაქსონი სხვა ცეფალოსპორინების მსგავსად ანაცვლებს ბილირუბინს შრატის ალბუმინიდან. სიფრთხილეა საჭირო ცეფაქსონის მიღებისას ჰიპერბილირუბინემიის მქონე ახალშობილებში, ცეფაქსონის გამოყენება დაუშვებელია ახალშობილებში (განსაკუთრებით დღენაკლულებში) ბილირუბინის ენცეფალოპათიის განვითარების რისკის დროს.

შეუთავსებლობა: კალციუმის შემცველი ხსნარი ან ამინოგლიკოზიდებით, ფლუკონაზოლი, ვანკომიცინი ან ამსაკრინი.

შენახვის პირობები: ინახება ჰერმეტულ კონტეინერში ოთახის ტემპერატურაზე არაუმეტეს 30℃ -ზე.

გამოშვების ფორმა:

0.25გ/ფლაკონი X 10, 0,5გ/ფლაკონი X 10,  1გ/ფლაკონი X10

ვარგისობის ვადა: 

 36 თვე