ციპრინოლი / ciprinoli / Ciprinol

სამკურნალო ფორმა:
კონცენტრატი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად.

შემადგენლობა
1 ამპულა შეიცავს:
აქტიურ ნივთიერებას:
ციპროფლოქსაცინს 100 მგ
დამხმარე ნივთიერებებს: რძის მჟავას, დინატრიუმის ედეტატს, კონცენტრირებულ ქლორწყალბადის მჟავას, საინექციო წყალს. 

აღწერილობა
გამჭვირვალე, უფერო ამ ოდნავ მომწვანო-მოყვითალო ფერის ხსნარი მექანიკური ჩანართების გარეშე. 

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
ანტიმიკრობული საშუალება - ფტორქინოლონი.
ათქ კოდი: j01MA02.

ფარმაკოლოგიური თვისებები 
არმაკოდინამიკა
ფართო სპექტრის მოქმედების მქონე ანტიმიკრობული პრეპარატი ფტორქინოლონების ჯგუფიდან. მოქმედებს ბაქტერიციდულად. პრეპარატი აინჰიბირებს ბაქტერიების დნმ-ჰირაზას, რის შედეგადაც ირღვევა დნმ-ის რეპლიკაცია და ბაქტერიების უჯრედული ცილების სინთეზი. 
დაბალი ტოქსიურობა მაკროორგანიზმის უჯრედებისათვის აიხსნება მათში დნმ-ჰირაზას არარსებობით. ციპროფლოქსაცინის მიღების ფონზე არ ხდება პარალელური მდგრადობის გამომუშავება სხვა ანტიბიოტიკების მიმართ, რომლებიც არ მიეკუთვნებიან ჰირაზას ინჰიბიტორების ჯგუფს, რაც ხდის მას მაღალეფექტურს იმ ბაქტერიების მიმართ, რომლებიც მდგრადია, მაგალითად, ამინოგლიკოზიდების, პენიცილინების, ცეფალოსპორინების, ტეტრაციკლინების და მრავალი სხვა ანტიბიოტიკების მიმართ. 
ციპროფლოქსაცინი მოქმედებს როგორც გამრავლებად, ასევე მოსვენების ფაზაში მყოფ მიკროორგანიზმებზე. ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარე არიან გრამუარყოფითი აერობული ბაქტერიები: ენტერობაქტერიები (Escherichia coli, Salmonella spp., Shigella spp., Citrobacter spp., Klebsiella sppp., Enterobacter spp., Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Serratia marcescens, Hafnia alvei, Edwardsiella tarda, Providencia spp., Morganella morganii, Vibrio spp., Yersinia spp.), სხვა გრამუარყოფითი ბაქტერიები (Haemophilus spp., Pseudomonas aeruginosa, Moraxella catarrhalis, Aeromonas spp., Pasteurella multocida, Plesiomonas shigelloides, Campilobacter jejuni, Neisseria spp.,);  ზოგიერთი უჯრედშიდა გამომწვევები: Legionella pneumphila, Brucella spp., Chlamydia trachomatis, Listeria monocytogenes, Mycobacterium tuberculosis, Mycobacterium kansasii, Mycobacterium avium (მდებარეობს უჯრედშიდა).  
ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარეა აგრეთვე გრამდადებითი აერობული ბაქტერიები: Staphylococcus spp., (Staphylococcus aureus, Staphylococcus haemolyticus, Staphylococcus hominis, Staphylococcus saprophyticus), Stresptococcus spp., (St. pyogenes, St. agalactiae). . სტაფილოკოკების უმრავლესობა, რომლებიც მდგრადია მეტიცილინის მიმართ, აგრეთვე მდგრადია ციპროფლოქსაცინის მიმართაც.  
Streptococcus pneumoniae, Enterococcus faecalis ბაქტერიების მგრძნობელობა ზომიერადაა გამოხატული. 
პრეპარატის მიმართ რეზისტენტულია Corybacterium spp., Bacteroides fragilis, Pseudomonas cepacia, Pseudomonas maltophilia, Ureaplasma urialyticum, Clistridium difficile, Nocardia asteroides. პრეპარატის მოქმედება თრეპონემა Treponema pallidum-ის  მინართ არასაკმარისადაა გამოკვლეული. როგორც in vitro ასევე იin vivo ციპროფლოქსაცინისადმი ასევე მგრძნობიარეა Bacillus anthracis.  .  

ფარმაკოკინეტიკა
200 მგ ან 400 მგ ინტრავენური ინფუზიის შემდეგ, მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დრო (TCmax) - 60 წუთია, მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) - არის 2,1 მკგ/მლ და 4,6 მკგ/მლ შესაბამიად. განაწილების მოცულობა ორგანიზმში ვარირებს 1,74-დან 5 ლ/კგ-მდე, კავშირი პლაზმის ცილებთან - 19 - 40%. 
კარგად ნაწილდება ორგანიზმის ქსოვილებში (ცხიმებით მდიდარი ქსოვილის გარდა, მაგალითად ნერვული ქსოვილისა). შემცველობა ქსოვილებში 2-12 ჯერ უფრო მაღალია, ვიდრე პლაზმაში.
პრეპარატის მაღალი კონცენტრაციები აღინიშნება ნაღველში, ფილტვებში, თირკმელებში, ღვიძლში, ნაღვლის ბუშტში, საშვილოსნოში, სპერმაში, პროსტატის ქსოვილში, ნუშურებში, ენდომეტრიუმში, ფალოპის მილებში და საკვერცხეებში. პრეპარატის კონცენტრაცია ამ ქსოვილებში უფრო მაღალია, ვიდრე შრატში. ციპროფლოქსაცინი ასევე კარგად აღწევს ძვლებში, თვალის სითხეში, ბრონქიალურ სეკრეტში, ნერწყვში, კანში, კუნთებში, პლევრაში, მუცლის ფარში, ლიმფაში. მცირე რაოდენობით აღწევს ცერებროსპინალურ სითხეში, სადაც მისი კონცენტრაცია ტვინის გარსის არაანთებითი პროცესის დროს შეადგენს ასეთის 6-10%-ს სისხლის შრატში. ხოლო ანთების დროს - 14-37%-ს. ციპროფლოქსაცინი ასევე კარგად აღწევს პლაცენტაში. 
ციპროფლოქსაცინის კონცენტრაცია სისხლის ნეიტროფილებში 2-7 ჯერ უფრო მაღალია, ვიდრე შრატში.  
მეტაბოლიზდება ღვიძლში (15-30%) ნაკლებ აქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით (დიეთილციპროფლოქსაცინი, სულფოციპროფლოქსაცინი, ოქსოციპროფლოქსაცინი, ფორმილციკლოპროფლოქსაცინი). 
ინტრავენური შეყვანის დროს ნახევრად გამოყოფის პერიოდია (თ 1/2) - 3-5 სთ., თირკმელების ქრონიკული უკმარისობის დროს - 12 საათამდე. 
გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით, ტუბულარული ფილტრაციის და მილაკოვანი სეკრეციის  გზით უცვლელი სახით (ინტრავენური შეყვანისას - 50-70%) და მეტაბოლიტების სახით (ინტრავენური შეყვანისას - 10%), დანარჩენი ნაწილი - კუჭ-ნაწლავის ტრაქტით. მცირე რაოდენობა გამოიყოფა დედის რძით. ინტრავენური შეყვანის შემდეგ კონცენტრაცია შარდში შეყვანიდან პირველი 2 საათის განმავლობაში თითქმის 100 ჯერ მეტია, ვიდრე შრატში, რაც მნიშვნელოვნად აღემატება მინიმალურ დამთრგუნველ კონცენტრაციას შარდგამომოყოფი გზების ინფექციების უმეტესი გამომწვევისათვის. 
თირკმელების კლირენსი - 3-5 მლ/წთ/კგ; საერთო კლირენსი- 8-10 მლ/წთ/კგ.
თირკმელების ქრონიკიული უკმარისობის დროს (კრეატინინის კლირენსი - მეტია 20 მლ/წთ) თირკმელებით გამოყოფილი პრეპარატის პროცენტი მცირდება, მაგრამ კუმულაცია ორგანიზმში არ ხდება პრეპარატის მეტაბოლიზმის კომპენსატორული ზრდის და ნაწლავებით გამოყოფის შედეგად. 

გამოყენების ჩვენება
• ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები, გამოწვეული ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით:
- სასუნთქი გზების: პნევმონია (გარდა პნევმოკოკური პნევმონიისა), მწვავე ბრონქიტი და ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება, ბრონქოექსტაზიური დაავადება, მუკოვისციდოზი (თუ გამომწვევია გრამუარყოფითი ბაქტერიები, განსაკუთრებით Pსუდომონას აერუგინოსა);
- ყურის, ყელის და ცხვირის: საშუალო ოტიტი, სინუსიტი, მასტოიდიტი;
- თირკმელების და შარდგამომყოფი გზების: საშარდე ტრაქტის ზედა და ქვედა განყოფილებების გაურთულებელი და გართულებული ინფექციები (ურეტრიტი, ცისტიტი, პიელონეფრიტი);
- მცირე მენჯის და სასქესო ორგანოების (ეპიდიმიტი, პროსტატიტი, სალპინგიტი, ენდომეტრიტი, ოოფორიტი, ტუბულარული აბსცესი და პელვიოპერიტონიტი, გონორეა, რბილი შანკრი, ქლამიდიოზი);
- მუცლის ღრუს ორგანოების: პერიტონიტი, მუცლის აბსცესი; ქოლეცისტიტი, ქოლანგიტი (მეტრონიდაზოლთან ან კლინდამიცინთან კომბინაციაში), ინფექციური დიარეა: სალმონელეზი, კამპილობაქტერიოზი, იერსინიოზი, შიგელეზი, ქოლერა, მუცლის ტიფი;
- კანის და რბილი ქსოვილების: ინფიცირებული წყლულები, ინფიცირებული ჭრილობები, აბსცესები, ფლეგმონა, გარეთა სასმენი მილის ინფექციები, ინფიცირებული დამწვრობები;
- საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის: ოსტეომიელიტი, სეპტიური ართრიტი;
- სეფსისი, ინფექციები ავადმყოფებში დაქვეითებული იმუნიტეტით (იმუნოდეპრესანტებით თერაპიის ფონზე ან პაციენტებში ნეიტროპენიით). 
•   ინფექციების პროფილაქტიკა ქირურგიული ჩარევებისას (უროლოგიური, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტზე (მეტრონიდაზოლთან კომბინაციაში) და ორთოპედიული). 
•  ციმბირული წყლულის ფილტვის ფორმის პროფილაქტიკა და მკურნალობა. 

გამოყენება პედიატრიაში
არ არის რეკომენდირებული ციპროფლოქსაცინის გამოყენება 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში სხვა ინფექციური დაავადებების სამკურნალოდ გარდა:
- ციმბირული წყლულის მკურნალობისა და პროფილაქტიკისა (Bacillus anthracis  სავარაუდო ან დადასტურებული ინფიცირების შემდეგ);
- Pseudomonas aeruginosa გამოწვეული თერაპიული გართულებებისა 5-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში მუკოვისციდოზით. 

უკუჩვენებები
•  მომატებული მგრძნობელობა ციპროფლოქსაცინის ან ქინოლონების ჯგუფის სხვა პრეპარატების ან პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ.
• ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.
• ბავშვები და მოზარდები 18 წლის ასაკამდე (გარდა Pseudomonas aeruginosa  გამოწვეული თერაპიული გართულებებისა 5-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში მუკოვისციდოზით; ციმბირული წყლულის ფილტვის ფორმის პროფილაქტიკისა და მკურნალობისა);
• ერთდროული მიღება თიზანიდინთან (არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითების, ძილიანობის რისკი). 
სიფრთხილით: თავის ტვინის სისხლძარღვების გამოხატული ათეროსკლეროზი, თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის მოშლა, ფსიქიური დაავადებები, ეპილეფსიური სინდრომი, ეპილეფსია, გამოხატული თირკმელების და/ან ღვიძლის უკმარისობა, ხანდაზმული ასაკი, გლიკოზო-6-ფოსფატ-დეჰიდროგენაზას დეფიციტი, თერაპია გლუკოკორტიკოსტეროიდებით. 

გამოყენების წესი და დოზირება
ინიშნება ინტრავენურად, შეიძლება შეყვანა ინტრავენურად ნაკადით, მაგრამ უმჯობესია წვეთოვანი შეყვანა 30 წუთის განმავლობაში (200 მგ) და 60 წუთი (400 მგ).  
გამოყენების წინ კონცენტრატის 1 ამპულა საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად უნდა გაიხსნას საინფუზიო ხსნარის ადეკვატური რაოდენობით: ნატრიუმის ქლორიდის 0,9% ხსნარით, რინგერის ხსნარით, დექსტროზას 5% ან 10% ხსნარით, ფრუქტოზას 10% ხსნარით, ასევე ხსნარით, რომელიც შეიცავს დექსტროზას 5% ხსნარს ნატრიუმის ქლორიდის 0,225% ან 0,45% ხსნარით მინიმალურ მოცულობამდე 50ლ. 
ციპროფლოქსაცინის დოზა დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე, ინფექციის ტიპზე, ორგანიზმის მდგომარეობაზე, ასაკზე, წონაზე და პაციენტის თირკმელების ფუნქციაზე. ჩვეულებრივ რეკომენდირებული დოზები: 
ინტრავენური შეყვანისათვის ერთჯერადი დოზა - 200 მგ (მძიმე ინფექციების დროს - 400 მგ), შეყვანის ჯერადობა -  2 ჯერ დღეში. 
განსაკუთრებით მძიმე, სიცოცხლისათვის სახიფათო ან მარეციდივირებელი ინფექციების ინტრავენური მკურნალობის აუცილელობის დროს, რომლებიც გამოწვეულია Pseudomonas spp., სტაფილოკოკებით ან Streptococcus pneumoniae; სეფსისის, ძვლების და სახსრების  ინფექციების დროს დოზა შეიძლება იქნას გაზრდილი 0,4 გ-მდე შეყვანის ჯერადობით 3 ჯერამდე დღეში. 
მწვავე გაურთულებელი გონორეის დროს - ერთჯერადად, ინტრავენურად 100 მგ. 
ოპერაციის შემდგომი ინფექციების პროფილქტიკისათვის - ოპერაციამდე 30-60 წუთითY ადრე ინტრავენურად 200-400 მგ; 4 საათზე მეტი ხანგრძლივობის ოპერაციის დროს შეყავთ განმეორებით იმავე დოზით. 
მკურნალობის საშუალო ხანგრძლივობა: 1 დღე - მწვავე გაურთულებელი გონორეის დროს; 7 დღემდე - თირკმელების, შარდგამომყოფი გზების და მუცლის ღრუს ინფექციების დროს; ნეიტროეპენიული ფაზის მთელი პერიოდის განმავლობაში - ავადმყოფებში ორგანიზმის დასუსტებული დამცავი ძალებით; მაგრამ არაუმეტეს 2 თვისა - ოსტეომიელიტის დროს და 7-14 დღე - ყველა დანარჩენი ინფექციების დროს. სტრეპტოკოკული ინფექციების დროს გვიანი გართულებების საფრთხესთან დაკავშირებით, ასევე ქლამიდური ინფექციებისას მკურნალობა უნდა გრძელდებოდეს არანაკლებ 10 დღისა. ავადმყოფებში იმუნოდეფიციტით მკურნალობა ტარდება ნეიტროპენიის მთელი პერიოდის განმავლობაში. 
რეკომენდირებულია მკურნალობის ჩატარება არანაკლებ 3 დღისა სხეულის ტემპერატურის ნორმალიზაციის ან კლინიკური სიმპტომების ალაგების შემდეგ. 
ხანდაზმული პაციენტებისათვის დოზას ამცირებენ 30%-ით.
გორფლოვანი ფილტრაციის სიჩქარის დროს (კკ 31-60 მლ/წთ/1,73კვ.მ ან შრატის კრეატინინის კონცენტრაციისას 1,4-დან 1,9 მგ-მდე/100მლ) მაქსიმალური დღიური დოზა - 800 მგ. ავადმყოფებისათვის თირკმელების მძიმე უკმარისობით (კკ ნაკლებია 30 მლ/წთ/1,73კვ.მ; კრეატინინის კონცენტრაცია მეტია 2 მგ/100მლ) აუცილებელია დღიური დოზის ნახევარის დანიშვნა, მაქსიმალური დღიური დოზა - 400 მგ. პერიტონიტის დროს პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ამბულატორულ პერიტონეალურ დიალიზზე, შესაძლებელია ცოპროფლოქსაცინის ინტრაპერიტონეალური შეყვანა დოზით 50 მგ 4 ჯერ დღეში დიალიზატის 1 ლ-ზე.  
შესაძლებელია საინფუზიო ხსნარის კომბინირება ნატრიუმის ქლორიდის 0,9%-ან ხსნართან, რინგერის ხსნართან, დექსტროზას 5% და 10% ხსნართან, ფრუქტოზას 10% ხსნართან, ასევე ხსნართან, რომელიც შეიცავს დექსტროზას 5% ხსნარს ნატრიუმის ქლორიდის 0,225% ან 0,45% ხსნარით.
ინტრავენური გამოყენების შემდეგ შეიძლება მკურნალობის პერორალურად გაგრძელება.
ფილტვის ფორმის ციმბირული წყლულის დროს (პროფილქტიკა და მკურნალობა): 
მოზრდილები: 400 მგ ინტრავენურად 2 ჯერ დღეში.
ბავშვები (5-დან 17 წლამდე): 10მგ/კგ სხეულის მასაზე 2 ჯერ დღეში. არ არის რეკომენდირებული მაქსიმალური ერთჯერადი დოზის გადამეტება - 400 მგ ინტრავენურად (მაქსიმალური დღიური დოზა - 800 მგ).  
მკურნალობა უნდა დაიწყოს მაშინათვე სავარაუდო ან დადასტურებული ინფიცირების შემდეგ. ციპროფლოქსაცინით მკურნალობის საერთო ხანგრძლივობა ფილტვის ფორმის ციმბირული წყლულის დროს შეადგენს 60 დღეს. 
Pseudomonas aeruginosa  გამოწვეული გართულებების მკურნალობის დროს 5-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში მუკოვისციდოზით ციპროფლოქსაცინის რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 10მგ.კგ ყოველ 8 საათში (არაუმეტეს 400 მგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში). მკურნალობის ხანგრძლივობა 10-14 დღე.

გვერდითი მოქმედება
საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, დიარეა, ღებინება, ტკივილი მუცლის არეში, მეტეორიზმი, ანორექსია, ქოლესტაზური სიყვითლე (განსაკუთრებით Aპაციენტებში გადატანილი ღვიძლის დაავადებებით), ჰეპატიტი, ჰეპატონეკროზი, ფსევდომემბრანული კოლიტი. 
ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, მომატებული დაღლილობა, აღგზნებადობა, კრუნჩხვები, შფოთვა, ტრემორი, უძილობა, კოშმარული სიზმრები, პერიფერიული პარალგეზია (ტკივილის აღქმის ანომალია), ოფლიანობა, ქალაშიდა წნევის მომატება, გონების არევა, დეპრესია, ჰალუცინაციები, ფსიქოზური რეაქციების სხვა გამოვლინებები (იშვიათად პროგრესირებადი იმ მდგომარეობამდე, რომელშიც პაციენტმა შეიძლება ზიანი მიაყენოს საკუთარ თავს, სუიციდალური ტენდენციებით), შაკიკი, გულის წასვლა, ცერებრალური არტერიების თრომბოზი.
მგრძნობელობის სისტემის მხრივ: გემოვნების და ყნოსვის დარღვევა, მხედველობის დარღვევები (დიპლოპია, ფერის აღქმის დარღვევა), შუილი ყურებში, სმენის დაქვეითება. 
გულ-სისხლძრღვთა სისტემის მხრივ: ტაქიკარდია, გულის რითმის დარღვევები, არტერიული წნევის დაქვეითება, სახის კანთან სისხლის მიდინების შეგრძნება.
სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ლეიკოპენია, გრანულოციტოპენია, ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოციტოზი, თრომბოციტოზი, ჰემოლიზური ანემია. 
შარდგამომყოფი სისტემი მხრივ: ჰემატურია, კრისტალურია (უპირველეს ყოვლისა ტუტე შარდის და დაბალი დიურეზის დროს), გლომერულონეფრიტი, დიზურია, პოლიურია, შარდის შეკავება, ალბუმინურია, ურეტრალური სისხლდენები, თირკმელების აზოტის გამომყოფი ფუნქციის შემცირება, ინტერსტიციალური ნეფრიტი. 
ალერგიული რეაქციები: კანის ქავილი, ჭინჭრის ციება, ბებერების, რასაც ახლავს სისხლდენა, და პატარა კვანძების წარმოქმნა, რომლებიც წარმოქმნიან ფუფხს, სამკურნალწამლო ციება, წერტილოვანი სისხლჩაქცევები (პეტექიები), სახის ან ხორხის შეშუპება, ქოშინი, ეოზინოფილია, ვასკულიტი, ეკზანთემა, კვანძოვანი ერითემა, ექსუდაციური მულტიმორფული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი (ავთვისებიანი ექსუდაციური ერითემა), ტოქსიკური ეპიდერმალური ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ანაფილაქტური შოკი.
ძვალ-კუნთოვანი სისტემის მხრივ: ართრალგია, ართრიტი, ტენდოვაგინიტი, მყესების გაწყვეტა, მიალგია, შეშუპება სახსრების არეში.
სხვა: საერთო სისუსტე, ოფლიანობა, სუპერინფექციები (კანდიდოზი), მომატებული მგრძნობელობა სინათლის მიმართ. 
ლაბორატორიული მაჩვენებლების მხრივ: ჰიპოთრომბოციტოპენია, ღვიძლის ტრანსამინაზების და ტუტე ფოსფატაზების აქტივობის მომატება, ჰიპერკრეატინინემია, ჰიპერბილირუბინემია, ჰიპერურიკემია, ჰიპერგლიკემია.
ადგილობრივი: ტკივილი და წვა შეყვანის ადგილას, ფლებიტი. 

ჭარბი დოზირება
სიმპტომები: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, თავის ტკივილი და თავბრუსხვევა, ასევე უფრო მძიმე შემთხვევებში გონების არევა, ტრემორი, ჰალუცინაციები და კრუნჩხვები. 
მკურნალობა: სიმპტომატური, საჭიროა საკმარისი სითხის მიწოდების უზრუნველყოფა. სპეციფიური ანტიდოტი უცნობია. ჰემოდიალიზი არ ახდენს კლინიკურ ეფექტს ინტოქსიკაციის დროს. 

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
ჰეპატოციტებში მიკროსომალური დაჟანგვის პროცესების აქტივობის შემცირების შედეგად, ზრდის კონცენტრაციას და ახანგრძლივებს თეოფილინის და/ან კოფეინის (და სხვა ქსანტინების), პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების (გლიბენკლამიდის - რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპოგლიკემია), არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების (ვარფარინი და სხვ.) ნახევრად გამოყოფის პერიოდს, ხელს უწყობს პროთრომბინული ინდექსის შემცირებას (სისხლდენების განვითარების რისკი). 
ციპროფლოქსაცინი ზრდის თიზანიდინის Cmax--ს 7 ჯერ (4-დან 21 ჯერამდე) და AUC-ს 10 ჯერ (6-დან 24-მდე), რაც ზრდის არტერიული წნევის გამოხატული შემცირების და ძილიანობის რისკს. 
ერთდროული მიღება არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან (აცეტილსალიცილის მჟავას გარდა) - ზრდის კრუნჩხვების განვითარების რისკს.  
ციპროფლოქსაცინის და ციკლოსპორინის ერთდროული გამოყენებისას ძლიერდება ციკლოსპორინის ნეფროტოქსიკური მოქმედება (აუცილებელია სისხლში კრეატინინის დონის კონტროლი კვირაში 2 ჯერ). 
ციპროფლოქსაცინის და გლუკოკორტიკოსტეროიდების ერთდროულად მიღებას შეუძლია მყესების გაწყვეტის რისკის გაზრდა.  
ციპროფლოქსაცინის და ფენიტოინის ერთდროულმა დანიშვნამ შეიძლება გამოიწვიოს ფენიტოინის შრატისმიერი კონცენტრაციის ზრდა ან შემცირება.   
ურიკოზული პრეპარატების ერთდროული დანიშვნა იწვევს ციპროფლოქსაცინის გამოყოფის შენელებას (50%-მდე) და პლაზმური კონცენტრაციის ზრდას. 
სხვა ანტიმიკრობულ პრეპარატებთან კომბინაციაში (ბეტა-ლაქტამა, ამინოგლიკოზიდები, კლონდაციმინი, მეტრონიდაზოლი) ჩვეულებრივ აღინიშნება სინერგიზმი: პრეპარატი შეიძლება წარმატებით იქნას გამოყენებული კომბინაციაში აზლოცილინთან და ცეფტაზიდინთან Pseudomonas spp. გამოწვეული ინფექციების დროს; მეზლოცილინთან, აზლოცილინთან და სხვა ბეტა-ლაქტამურ ანტიბიოტიკებთან - სტრეპტოკოკური ინფექციების დროს; იზოქსაზოლილპენიცილინებთან და ვანკომიცინთან - სტაფილოკოკური ინფექციების დროს; მეტრონიდაზოლთან და კლინდამიცინთან - ანაერობული ინფექციების დროს. საინფუზიო ხსნარი ფარმაცევტულად შეუთავსებელია ყველა საინფუზიო ხსნართან და სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც ფიზიკო-ქიმიურად არამდგრადია მჟავე გარემოში (ციპროფლოქსაცინის საინფუზიო ხსნარის pH - 3,5 - 4,6). 

განსაკუთრებული მითითებები
ავადმყოფებისათვის ეპილეფსიით, კრენჩხვების შეტევებით ანამნეზში, სისხლძარღვოვანი დაავადებებით და თვინის ორგანული დარღვევებით, ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრიდან გვერდითი რეაქციების განვითარების საშიშროების გამო, რეკომენდირებულია ციპროფლოქსაცინის დანიშვნა მხოლოდ სასიცოცხლო მაჩვენებლების მიხედვით.     
ციპროფლოქსაცინით მკურნალობის დროს ან მის შემდეგ მძიმე და ხანგრძლივი დიარეის გაჩენის შემთხვევაში რეკომენდირებულია ფსევდომემბრანული კოლიტის დიაგნოზის გამორიცხვა, რომელიც მოითხოვს პრეპარატის დაუყოვნებლივ მოხსნას და შესაბამისი მკურნალობის დანიშვნას. 
მყესებში ტკივილების გაჩენისას ან ტენდოვაგინიტის პირველი ნიშნების აღნიშვნის შემთხვევაში საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა იმასთან დაკავშირებით, რომ აღწერილია ანთების ცალკეული შემთხვევები (უპირატესად ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებდნენ გკუკოკორტიკოსტეროიდებს) და მყესების გაწყვეტაც კი ფტორქინოლონებით მკურნალობის დროს. ციპროფლოქსაცინით თერაპიის დროს რეკომენდირებულია გადაჭარბებული ფიზიკური დატვირთვის არიდება. 
ციპროფლოქსაცინით მკურნალობის პერიოდში, კრისტალურიის თავიდან ასაცილებლად, დაუშვებელია რეკომენდირებული დღიური დოზის გადამეტება. ასევე აუცილებელია საკმარისი რაოდენობის სითხის მიღების უზრუნველყოფა (დიურეზის კონტროლის ქვეშ) ნორმალური დიურეზის დაცვისა და შარდის მჟავე რეაქციის შესანარჩუნებისათვის.  
ციპროფლოქსაცინით მკურნალობის პერიოდში თავი უნდა ავარიდოთ ულტრაიისფერ დასხივებას (მათ შორის პირდაპირ მზის სხივებს). 
თერაპიის პერიოდში შესაძლებელია პროთრომბინული ინდექსის გაზრდა (ქირურგიული ჩარევების დროს საჭიროა სისხლის შედედების სისტემის მდგომარეობის კონტროლირება). 
ციპროფლოქსაცინის და ბარბიტურის მჟავას წარმოებულების ჯგუფიდან ზოგადი ანესთეზიისათვის სამკურნალო საშუალების ერთდროულად შეყვანის დროს აუცილებელია გულის შეკუმშვების სიხშირის, არტერიული წნევის, ელექტროკარდიოგრამის მუდმივი კონტროლი. 
პაციენტებში გლუკოზო-6-ფოსფატ-დეჰიდროგენაზას დეფიციტით ციპრინოლის დანიშვნა შეიძლება გახდეს ჰემოლიზური ანემიის განვითარების მიზეზი.
მკურნალობის დროს პაციენტებმა არ უნდა მიიღონ ალკოჰოლი. 

ზემოქმედება ავტოტრანსპორტის და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე
პაციენტებმა, რომლებიც იღებენ ციპროფლოქსაცინს, უნდა დაიცვან სიფრთხილე ავტომობილის მართვის და სხვა პოტენციურად სახიფათო საქმიანობით დაკავების დროს, რომლებიც მოითხოვენ მომატებულ ყურადღებას და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციებს (განსაკუთრებით ერთდროულად ალკოჰოლის მიღების შემთხვევაში).

გამოშვების ფორმა
კონცენტრატი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად, 10მგ/მლ.
10 მლ ამპულებში ნეიტრალური გამჭვირვალე შუშისაგან. 
5 ამპულა პლასტიკურ კონტურულ-უჯრედოვან შეფუთვაში მუყაოს ყუთში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად. 

შენახვის პირობები
ინახება სინათლისაგან დაცულ ადგილას, არაუმეტეს 30°ჩ ტემპერატურაზე. 
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. 
ვარგისიანობის ვადა
4 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები
რეცეპტით