ცეფობიდი / cefobidi / CEFOBID

შემადგენლობა

აქტიური კომპონენტი: ნატრიუმის ცეფოპერაზონი 
გამოდის ფლაკონებში, რომლებიც შეიცავს შესაბამისად, 1გ ან 2გ ნატრიუმის ცეფოპერაზონს.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკური თავისებურებები
ცეფობიდი წარმოადგენს ნახევრადსინთეზურ ცეფალოსპორინულ ანტიბიოტიკს, მოქმედების ფართო სპექტრით.
ცეფობიდი in vitro აქტიურია მრავალი სხვადასხვა სახის კლინიკურად მნიშვნელოვანი მიკროორგანიზმების წინააღმდეგ. ამავე დროს, იგი ამჟღავნებს რეზისტენტობას ბეტა_ლაქტამაზების მიმართ.
ცეფობიდი მოქმედებს შემდეგ მიკროორგანიზმებზე:
გრამდადებითი მიკროორგანიზმები:
Staphylococcus aureus, პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი და არამაპროდუცირებელი შტამები 
Staphylococcus epidermidis
Staphylococcus pneumoniae (ადრე Dipilococcus pneumoniae)
Staphylococcus pyogenes (ბეტა_ჰემოლიზური სტრეპტოკოკი A ჯგუფიდან)
Staphylococcus agalactie (ბეტა_ჰემოლიზური სტრეპტოკოკი B ჯგუფიდან 
Staphylococcus faecalis მრავალი შტამი (ენტეროკოკი)
ბეტა_ჰემოლიზური სტრეპტოკოკების მრავალი სხვა შტამი.
გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები:
Escheria coli
გვარი Klebsiella
გვარი Enterobacter
გვარი Citrobacter 
Haemophilus influenzae (ბეტა_ლაქტამაზების მაპროდუცირებელი და არა მაპროდუცირებელი შტამები)
Proteus mirabilis
Proteus vulgaris
Morganella morganii (ადრე Proteus morganii)
Providencia rettgeri (ადრე Proteus rettgeri)
გვარი Providencia
გვარი Serratia (S. marcescens-ის ჩათვლით)
გვარი Salmonella და Shigella
Pseudomonas aeruginosa Pseudomonas
ზოგიერთი შტამები Acinetobacter calcoaceticus
Neisseria gonorrhoae (ბეტა_ლაქტამაზების მაპროდუცირებელი და არა მაპროდუცირებელი შტამები) 
Neisseria meningitidis
Bordetella pertussis
Yersinia enterocolitica
ანაერობული მიკროორგანიზმები:
გრამდადებითი და გრამუარყოფითი კოკები (Peptococcus, Peptostreptococcus და გვარი Veillonella –ს ჩათვლით)
გრამდადებითი და გრამუარყოფითი კოკები (Clostridium, Eubacterium და გვარი Lactobacillus –ს ჩათვლით)
გრამუარყოფითი ჩხირები (Fusobacterium-ს გვარის ჩათვლით, Bacteroides fragilis მრავალი შტამი და Bacteroides გვარის სხვა წარმომადგენლები).

ფარმაკოკინეტიკა
სისხლში, ნაღველსა და შარდში მაღალი დონეები მიირწევა პრეპარატის ერთჯერადი შეყვანისას.
ცეფობიდის ნახევარგამოყოფის პერიოდი სისხლის შრატში უტოლდება 2 საათს, მიუხედავად მისი შეყვანის მეთოდისა.
ცეფობიდი აღწევს თერაპიულ დონეს სხეულის ყველა ქსოვილსა და სითხეში, რომელიც იქნა გამოკვლეული.
ცეფობიდი გამოიყოფა ნაღველით და შარდით. ნაღველში პრეპარატის კონცენტრაცია აღწევს ძალიან მაღალ დონეებს ჩვეულებრივ შეყვანიდან 1_3 საათის შემდეგ და აღემატება სისხლის შრატში ანალოგიურ კონცენტრაციებს 100-ჯერ. 
რეგისტრირებულია შემდეგი კონცენტრაციები ნაღველში: 66მკგ/მლ-დან 30 წუთის შემდეგ 6000მკგ/მლ-მდე 3 საათის შემდეგ, 2გ პრეპარატის ინტრავენურად შეყვანისას, მათთვის ვისაც არ აწუხებს ნაღვლის სადინარის ობსტრუქცია. სხვადასხვა დოზირებებით და სხვადასხვა მეთოდებით შეყვანისას, 12 საათის შემდეგ შარდში პრეპარატ ცეფობიდის კონცენტრაცია აღწევს საშუალოდ 20_30%-ს. შარდში პრეპარატის კონცენტრაცია, რომელიც უფრო მეტია ვიდრე 2200მკგ/მლ, მიღებული იქნა 15 წუთის შემდეგ 2გ ცეფობიდის ინტრავენურად შეყვანისას.
პაციენტებს, ღვიძლის დარღვეული ფუნქციით, სისხლის შრატში პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი ეზრდებათ, მაგრამ ამავდროულად იზრდება მისი ექსკრეცია შარდთან ერთად. პაციენტებში ღვიძლ_თირკმელოვანი უკმარისობით ცეფობიდი შეიძლება დაგროვდეს სისხლის შრატში.

ჩვენებები
თერაპიული ჩვენებები
ცეფობიდი გამოიყენება ინფექციური დაავადებების სამკურნალოდ, რომლებიც გამოწვეულია მის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით:
ზედა და ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები.
საშარდე გზების ზედა და ქვედა ნაწილების ინფექციები.
პერიტონიტი, ქოლეცისტიტი, ქოლანგიტი და სხვა ინტრააბდომინური ინფექციები. სეპტიცემია.
მენინგიტი.
კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები.
ძვლებისა და სახსრების ინფექციები.
მენჯის ორგანოების ანთებითი დაავადებები, ენდომეტრიტი, გონორეა და სასქესო გზების სხვა ინფექციები.
პროფილაქტიკა
ნატრიუმის ცეფოპერაზონის მარილი ინიშნება პროფილაქტიკის მიზნით აბდომინალური, გინეკოლოგიური, გულ_სისხლძარღვთა სისტემაზე და ორთოპედიული ოპერაციების შემდგომი ინფექციების საწინააღმდეგოდ.
კომბინირებული თერაპია
ცეფობიდი შეიძლება იქნეს გამოყენებული კომბინირებული მკურნალობის დროს სხვა ანტიბიოტიკებთან ერთად, თუ ასეთი მკურნალობა ნაჩვენებია. ამინოგლიკოზიდებით მკურნალობისას რეკომენდებულია ჩატარდეს დაკვირვება თირკმლის ფუნქციაზე (იხ. თავი ,,გამოყენების დოზები და მეთოდები”).

მიღების წესები და დოზები
დოზირება
მოზრდილებისათვის დანიშნული ჩვეულებრივი სადღეღამისო დოზა მერყეობს 2_4გ-ის ფარგლებში; იგი იყოფა ტოლ ნაწილებად და შეყვანა ხდება ყოველ 12 საათში ერთხელ. მძიმედ მიმდინარე ინფექციების დროს სადღეღამისო დოზა შეიძლება გაიზარდოს 8გ-მდე, რომლის ტოლი ნაწილებიც ასევე შეჰყავთ ყოველ 12 საათში ერთხელ. არ ყოფილა გამოვლენილი რაიმე გართულებები ცეფობიდის 12გ-იანი სადღეღამისო მიღების დროსაც, რომლის თანაბარი ნაწილების მიღება ხდება ყოველ 8 საათში ერთხელ, და არც 16გ-იანი სადღეღამისო დოზირების დროსაც.
მკურნალობის დაწყება შეიზლება მგრძნობელობაზე ტესტის შედეგების მიღებამდე. გაურთულებული გონოკოკური ურეთრიტის დროს, რეკომენდებულია 500მგ პრეპარატის ერთჯერადი შეყვანა ი/მ.
ოპერაციის შემდგომი გართულებების ანტიბაქტერიული პროფილაქტიკისათვის ინიშნება პრეპარატის 1გ ან 2გ ი/ვ, ოპერაციის დაწყებამდე 30_90 წუთით ადრე. დოზა შეიძლება განმეორდეს ყოველ 12 საათში, თუმცა უმეტეს შემთხვევაში არაუმეტეს 24 საათისა. ინფიცირების მომეტებული რისკის მქონე ოპერაციების დროს (მაგალითად, კოლორექტალური არის ოპერაციებისას), თუ წარმოქმნილ ინფექციას შეუძლია მოიტანოს განსაკუთრებით დიდი ზიანი (მაგალითად, ოპერაციები გახსნილ გულზე ან სახსრების პროთეზირება), პროფილაქტიკური მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს ოპერაციის შემდგომ 72 საათის განმავლობაში.
გამოყენება თირკმელების დაზიანების დროს
დაავადებული თირკმელების მქონე ავადმყოფებს, ჩვეულებრივი სადღეღამისო დოზა (2_4გ) შეიძლება დაენიშნოთ კორექტირების გარეშე. იმ ავადმყოფების, სადღეღამისო დოზა, რომელთა გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარე დაბალია 18მლ/წთ-ზე ან შრატში კრეატინინის დონე მაღალია 3,5%-ზე, არ უნდა აჭარბებდეს 4გ-ს.
გამოყენება ბავშვების მკურნალობისას
ახალშობილების და ბავშვების მკურნალობისას ცეფობიდი უნდა დაინიშნოს სადღეღამისო დოზით 50_200მგ სხეულის 1კგ-ზე გაანგარიშებით; დოზა შეჰყავთ თანაბარ ნაწილებად ყოველ 8-12 საათში ერთხელ. მაქსიმალური დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 12გ/დღეს. ახალშობილებს ( < 8 დღე) პრეპარატი ენიშნებათ ყოველ 12 საათში ერთხელ.
ცეფოპერაზონის გამოყენება ეფექტურად შეიძლება პატარა ბავშვებში. დღენაკლულ და ახალშობილ ბავშვებში გამოყენებისას პოტენციური რისკი და სარგებელი უნდა შეფასდეს თეარაპიის დაწყებამდე.
ჰიპერბილირუბინემიის მქონე ახალშობილებში ცეფოპერაზონი ვერ დევნის ბილირუბინს პლაზმის ცილების კავშირიდან. 
ინტრავენური შეყვანა 
ცეფობიდის სტერილური ფხვნილი თავიდან იხსნება ნებისმიერი შეთავსებადი გამხსნელით (2,8მლ/გ ცეფოპერაზონი), რომელიც გამოიყენება ინტრავენური შეყვანისათვის, ისე, როგორც ეს ნაჩვენებია 1 ცხრილში. გახსნის გასაიოლებლად რეკომენდებულია გამოვიყენოთ 5მლ გამხსნელი 1გ ცეფობიდზე.
ცხრილი 1. გამხსნელები

5% გლუკოზა ინექციისათვის	10% გლუკოზა ინექციისათვის
5% გლუკოზა და 0,9% ნატრიუმის ქლორიდი ინექციისათვის	0,9% ნატრიუმის ქლორიდი ინექციისათვის
5% გლუკოზა და 0,2% ნატრიუმის ქლორიდი ინექციისათვის	საინექციო სტერილური წყალი

შემდეგ, მიღებული ხსნარის მთელი რაოდენობა უნდა გაიხსნას ინტრავენური შეყვანისათვის საჭირო ხსნარში:
ცხრილი 2. გამხსნელები ინტრავენური შეყვანისათვის

5% გლუკოზა ინექციისათვის	10% გლუკოზა ინექციისათვის
5% გლუკოზა და რინგერის ლაქტატური ხსნარი ინექციისათვის	რინგერის ლაქტატური ხსნარი
5% გლუკოზა და 0,9% ნატრიუმის ქლორიდი ინექციისათვის	0,9% ნატრიუმის ქლორიდი ინექციისათვის

წყვეტილი ინტრავენური შეყვანის დროს თითოეული 1გ ან 2გ-იანი ცეფობიდის ფლაკონი იხსნება 20_100მლ ინტრავენური ინექციის სტერილურ ხსნარში და შეყვანა ხდება 15 წუთიდან 1 საათის განმავლობაში. თუ გამხსნელად გამოიყენება სტერილური წყალი, მაშინ პრეპარატიან ფლაკონში მას უმატებენ არა უმეტეს 20მლ-ის ოდენობით. უწყვეტი ინტრავენური შეყვანის დროს, ცეფობიდის თითოეული გრამი იხსნება ან 5მლ სტერილურ წყალში ან 5მლ ბაქტერიოსტატურ წყალში ინექციისათვის; მიღებული ხსნარი ემატება შესაბამის გამხსნელს ინტრავენური შეყვანისათვის.
უშუალო ინტრავენური ინექციისათვის ცეფობიდის მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა მოზრდილი ავადმყოფებისათვის შეადგენს 2გ-ს, ბავშვებისათვის _ სხეულის მასის 50მგ/კგ-ს. წამალი იხსნება შესაბამის გამხსნელში საბოლოო კონცენტრაციით 100მგ/მლ და იგი შეჰყავთ 3_5 წუთის განმავლობაში.
კუნთში შეყვანა
კუნთში შეყვანისათვის განკუთვნილი ხსნარების მოსამზადებლად შეიძლება გამოყენებული იქნას სტერილური წყალი ინექციისათვის. იმ შემთხვევებში, როდესაც საჭიროება მოითხოვს, რომ ხსნარის კონცენტრაცია იყოს 250მგ/მლ-ზე და მეტი, რეკომენდებულია გამხსნელად გამოყენებული იქნას ლიდოკაინი. ეს ხსნარი შეიძლება დამზადდეს სტერილური წყლისა და 2%-იანი ლიდოკაინის ხსნარის შეთავსებით, რაც უახლოვდება 0,5%-იან ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარს.
რეკომენდებულია გაზავების შემდეგი ორსაფეხურიანი მეთოდი:
_ დასაწყისში ემატება საჭირო რაოდენობის სტერილური საინექციო წყალი და იგი უნდა შეინჯღრეს მანამ, სანამ ცეფობიდის ფხვნილი სრულიად არ გაიხსნება, _ შემდეგ დავუმატოთ 2%-იანი ლიდოკაინის საჭირო რაოდენობა და კარგად ავურიოთ.

	ცეფოპერაზონის საბოლოო კონცენტრაცია	1 ეტაპი სტერილური წყალის მოცულობა	2 ეტაპი 2%-იანი ლიდოკაინის მოცულობა	გამოყენება-დი მოცულობა*
1გ-იანი ფლაკონი	250მგ/მლ	2,6მლ	0,9მლ	4,0მლ
	333მგ/მლ	1,8მლ	0,6მლ	3,0მლ
2გ-იანი ფლაკონი	250მგ/მლ	5,2მლ	1,8მლ	8,0მლ
	333მგ/მლ	3,7მლ	1,2მლ	6,0მლ

* ჭარბი მოცულობა საშუალებას იძლევა ბოლომდე შეივსოს მოცემული მოცულობის შპრიცი.
ი/მ შეყვანა ხორციელდება ღრმად დიდ დუნდულა კუნთში ან ბარძაყის წინა მხარეს.

უკუჩვენება
ცეფობიდი უკუნაჩვენებია ავადმყოფთათვის, რომელთაც გააჩნიათ მომატებული მგრძნობელობა ცეფალოსპორინების მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია
გამოყენება ორსულობისას
პრეპარატით მკურნალობა ორსულობის პერიოდში უნდა დაინიშნოს მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში.
გამოყენება ლაქტაციის პარიოდში
ლაქტატში გამოიყოფა ცეფოპერაზონის უმნიშვნელო რაოდენობა. ლაქტაციის პერიოდში ცეფობიდის დანიშვნისას გამოყენებული უნდა იქნას სიფრთხილის აუცილებელი ზომები.

განსაკუთრებული მითითებები
ავადმყოფისათვის ცეფობიდის დანიშვნამდე, უსაფრთხოების მიზნით უნდა დადგინდეს ჰქონდა თუ არა მას ადრე მომეტებული მგრძნობელობა ცეფალოსპორინების, პენიცილინის ან სხვა სამკურნალო საშუალებების მიმართ. ავადმყოფებს, რომელთაც აღენიშნებათ მომატებული მგრძნობელობა პენიცილინის მიმართ, პრეპარატი ენიშნებათ განსაკუთრებული სიფრთხილით. ყველა ავადმყოფს, რომელთა ანამნეზში აღენიშნება მიდრეკილება ალერგიული რეაქციების მიმართ და განსაკუთრებით წამლისმიერი ალერგიები, ანტიბიოტიკები ენიშნებათ სიფრთხილით.
ალერგიული რეაქციის გამოვლენის დროს ცეფობიდის მიღება უნდა შეწყდეს და უნდა დაიწყოს შესაბამისი მკურნალობა. სერიოზული ანაფილაქსიური რეაქციები მოითხოვს ადრენალინის დაუყონებლივ შეყვანას. აუცილებლობის შემთხვევაში გამოიყენება ჟანგბადი, ინტრავენური სტეროიდები და ხელოვნური სუნთქვა, ინტუბაციის ჩათვლით. ცეფობიდი ინტენსიურად გამოიყოფა ნაღველთან ერთად. ნახევარგამოყოფის პერიოდი ჩვეულებრივ გაგრძელებულია, ხოლო პრეპარატის გამოყოფა შარდთან იზრდება იმ ავადმყოფებში, რომელთაც აქვთ ღვიძლის დაავადებები ან ნაღვლის სადინარის დახშობა. მაგრამ ღვიძლის მძიმე დაავადებების დროსაც კი ნაღველში აღწევს ცეფოპერაზონის თერაპიული კონცენტრაციები, ხოლო მისი ნახევარგამოყოფის პერიოდი ხანგრძლივდება მხოლოდ 2_4-ჯერ.
ნაღვლის სადინარის დახშობის მძიმე ფორმების დროს, ღვიძლის მძიმე დაავადებებისას ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს, შეიძლება საჭირო გახდეს პრეპარატის დოზირების შეცვლა.
პაციენტებს, რომელთაც აღენიშნებათ ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა თირკმელის ფუნქციის დარღვევის თანხლებით, აუცილებლად უნდა ჩაუტარდეთ დაკვირვება სისხლის შრატში პრეპარატის კონცენტრაციაზე და ამით უნდა დადგინდეს საჭირო დოზირება. თუ არ ხდება დაკვირვების წარმოება სისხლის შრატში პრეპარატის კონცენტრაციაზე, მაშინ პრეპარატის სადღეღამისო დოზა არ უნდა იყოს 2გ-ზე მეტი.
ცეფობიდის ნახევარგამოყოფის პერიოდი სისხლის შრატში რამდენადმე მცირდება ჰემოდიალიზის დროს. პრეპარატის შეყვანა ხორციელდება დიალიზის დასრულების შემდეგ.
ზოგიერთ პაციენტს ცეფობიდით მკურნალობისას, ისევე როგორც სხვა ანტიბიოტიკებით მკურნალობისას, შეიძლება ორგანიზმში განუვითარდეთ ვიტამინი K-ს დეფიციტი. ამგვარი რისკის ქვეშ არიან გამოფიტული პაციენტები ან პაციენტები რომელთაც აქვთ დარღვევები საკვების ათვისების მხრივ, მაგალითად, ავადმყოფები რომელთაც აწუხებთ კუჭქვეშა ჯირკვლის დაავადება, მუკოვისციდოზი, აგრეთვე პაციენტები, რომლებიც ხანრგძლივი დროის განმავლობაში იმყოფებიან პარენტერალურ კვებაზე. ამგვარ პაციენტებში წესდება კონტროლი პროთრომბინზე და საჭიროების შემთხვევაში ინიშნება ეკზოგენური ვიტამინი K.
ისევე, როგორც სხვა ანტიბიოტიკების მკურნალობის შემთხვევაში ხანგრძლივი გამოყენებისას ცეფობიდსაც შეუძლია გამოიწვიოს მდგრადი მიკროორგანიზმების გაძლიერებული ზრდა.
მკურნალობის დროს პაციენტის მდგომარეობა მუდმივად უნდა შემოწმდეს. ხანგრძლივი თერაპიისას რეკომენდებულია შინაგანი ორგანოების ფუნქციბის მაჩვენებლების პერიოდული კონტროლი, მათ შორის თირკმელების, ღვიძლის და სისხლმბადი სისტემის. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ახალშობილებისთვის (პირველ რიგში დღენაკლულებისთვის) და ბავშვებისთვის.
არის შეტყობინებები პრაქტიკულად ყველა ანტიბაქტერიული პრეპარატების, მათ შორის ცეფოპერაზონის მიღებასთან დაკავშირებული ჩლოსტრიდიუმ დიფფიცილე-სთან ასოცირებული დიარეის შესახებ. გამოვლინების სიმძიმე შეიძლება ვარირებდეს საშუალო სიმძიმის დიარეიდან ლეტალურ კოლიტამდე.
ჩლოსტრიდიუმ დიფფიცილე-სთან ასოცირებული დიარეის განვითარების რისკი გასათვალისწინებელია პაციენტების მკურნალობისას, რომლებსაც ანტიბიოტიკების მიღების შემდეგ აღენიშნებათ დიარეის გამოვლინება. აუცილებელია მკურნალობის დაწვრილებითი ისტორია, რადგანაც ჩლოსტრიდიუმ დიფფიცილე-სთან ასოცირებული დიარეა, ძირითადად ვლინდება ანტიმიკრობული თერაპიის დამთავრებიდან 2 და მეტი თვის შემდეგ. 

გავლენა ავტომობილის მართვაზე და ტექნიკით სარგებლობაზე გავლენას არ ახდენს

არასასურველი რეაქციები
ჰიპერმგრძნობელობა: ისევე, როგორც ყველა ცეფალოსპორინით მკურნალობისას, აღინიშნებოდა რეაქციები, რომლებიც დაკავშირებულია ჰიპერმგრძნობელობასთან: მაკულოპაპულოზური გამონაყარი, ჭინჭრის ციება, ეოზინოფილია და წამლისმიერი ცხელება.
სისხლი: პრეპარატით მკურნალობისას რეგისტრირებული იყო ნეიტროფილების დონის უმნიშვნელო შემცირების შემთხვევები. ხანგრძლივი მკურნალობის დროს შესაძლოა წარმოიქმნას შექცევადი ნეიტროპენია. ცეფალოსპორინებით მკურნალობის დროს ზოგიერთ პაციენტებს დაუდგინდათ კუმბსის დადებითი ანტიგლობულინის სინჯი. მკურნალობის დროს რეგისტრირებული იყო ისეთი მოვლენები, როგორიცაა ჰემოგლობინის ან ჰემატოკრიტის შემცირება. იყო აღნიშნული არახანგრძლივი ეოზინოფილიის და ჰიპოპროთრომბინემიის შემთხვევები (იხ. განყოფილება ,,სიფრთხილის ზომები K ვიტამინის უკმარისობისას”).
ღვიძლი: რეგისტრირებული იქნა ალტ, ასტ და ტუტე ფოსფატაზის დონეების ზომიერი მომატება.
კუჭ_ნაწლავის ტრაქტი: აღნიშნული იყო ცვლილებები ექსკრემენტებში (თხიერი განავალი), რომელიც მიმდინარეობდა მეტნაკლებად მწვავე ფორმით. ყველა შემთხვევაში ამგვარი სიმპტომები ექვემდებარებოდა სიმპტომურ მკურნალობას ან ქრებოდა მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.
ადგილობრივი რეაქციები: ი/მ შეყვანა კარგი ამტანობით ხასიათდება. ხანდახან მას ახლავს ტკივილის შეგრძნება. ისევე როგორც სხვა ცეფალოსპორინებით მკურნალობისას, ინტრავენური ინფუზიების დროს ზოგიერთ პაციენტს შეყვანის ადგილას უვითარდება ფლებიტი.
პოსტ-მარკეტინგული დაკვირვებით, არის შეტყობინებები შემდეგ გვერდით რეაქციებზე: ზოგადი მდგომარეობები: ალერგიული რეაქციები, ანაფილაქსიური რეაქციები (შოკის ჩათვლით)
საჭმლის მომნელებელი სისტემა: გულისრევა, ფსევდომემბრანული კოლიტი, სისხლმბადი სისტემა: სისხლდენის შემთხვევებ (მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი დადგებილი არ არის)
კანის საფარველები: ქავილი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი.

ჭარბი დოზირება
ცეფალოსპორინის ჭარბმა დოზამ შესაძლოა გამოიწვიოს ცერებრული (ეპილეფსიური) კრუნჩხვის შეტევები. ანაფილაქსიური შოკის შემთხვევები ძალზე იშვიათია, თუმცა იგი შეიძლება გახდეს სახიფათო პაციენტის სიცოცხლისათვის.
ჭარბი დოზირების შემთხვევაში, პაციენტებში, თირკმლის დარღვეული ფუნქციით, გამოიყენება ჰემოდიალიზის პროცედურა. 
მკურნალობა: სედაციური თერაპია დიაზეპამის მიღებით, ეპილეფსიური შეტევების დროს, რომლებიც გამოწვეულია ჭარბი დოზირებით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
ალკოჰოლური სასმელების გამოყენებისას ცეფობიდის შეყვანისას ან შეყვანიდან ყველაზე გვიან ხუთი დღის შემდეგ, დაფიქსირებული იყო ისეთი დამახასიათებელი რეაქციები, როგორიცაა სახეზე სისხლის უცაბედი მოვარდნა, ოფლიანობა, თავის ტკივილი და ტაქიკარდია. პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ხელოვნურ კვებაზე (შიგნით ან პარენტალურად), საჭიროა თავი მოვარიდოთ ეთანოლის შემცველ ხსნარებს.
ცვლილებები ლაბორატორიულ მაჩვენებლებში
შესაძლოა ადგილი ჰქონდეს ცრუ-დადებით რეაქციებს გლუკოზის შემცველობაზე შარდში, ბენედიქტის ან ფელინგის ხსნარით.

შენახვის პირობები და ვადები
ინახება ოთახის ტემპერატურაზე